Σαν τη Δανία του ’92, ένα πράγμα…

Όταν η εθνική ομάδα ποδοσφαίρου της Δανίας μπήκε στο τερέν του «Ούλεβι» του Γκέτεμποργκ, σαν σήμερα το 1992, για να αντιμετωπίσει στον τελικό του Euro τη Γερμανία, ουδείς αμφέβαλλε ότι ήταν γραφτό να σηκώσει το βαρύτιμο τρόπαιο.

Ήταν τόσο όμορφη η ιστορία που είχε γραφτεί έως τις 26 Ιουνίου 1992, που ΕΠΡΕΠΕ να έχει καλό τέλος. Δεν ήταν καμία ομάδα της πλάκας εκείνη η Δανία – έστω κι αν δεν ήταν επ’ ουδενί τόσο «λαμπερή» όσο εκείνη του 1986, η οποία με ηγέτες τον Πρέμπεν Έλκιερ μια τον Μίκαελ Λάουντρουπ, θεωρήθηκε ικανή ακόμα και να κατακτήσει το Μουντιάλ του Μεξικού! Ήταν μία υπολογίσιμη δύναμη του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, όμως είχε μπει στο τουρνουά του ‘92… από το παράθυρο!

Μόλις έντεκα ημέρες πριν την έναρξη της τελικής φάσης, η ΟΥΕΦΑ απέκλεισε τη Γιουγκοσλαβία, ακολουθώντας τις επιταγές του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ (που είχε επιβάλει εμπάργκο στην κυβέρνηση του Βελιγραδίου για τον πόλεμο στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη). Η Δανία, που είχε τερματίσει 2η στον προκριματικό όμιλο, κλήθηκε να την αντικαταστήσει. Δεν ήταν ξαφνική απόφαση, μια και ήταν φως-φανάρι πώς το πράγμα όδευε προς τα εκεί κι έτσι οι Δανοί είχαν συγκεντρωθεί εγκαίρως για να προετοιμαστούν. Δεν ισχύουν, δηλαδή, όσα ακόμα και σήμερα αναπαράγονται, ότι ο Ρίτσαρντ Μέλερ-Νίλσεν (ο προπονητής των Δανών) έτρεχε να μαζέψει τους παίκτες του… από τις παραλίες για να συγκροτήσει ομάδα. Μόνο ο Μίχαελ Λάουντρουπ επέλεξε να μη συμμετάσχει, αλλά στη θέση του υπήρχε ήδη άξιος διάδοχος. Ο μικρότερος αδελφός του, ο Μπρίαν.

Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια, όμως. Και το τι συνέβη σε εκείνο το Euro, προφανώς το γνωρίζετε καλά ακόμα κι όσοι ήσασταν αγέννητοι το 1992. Η Δανία πέρασε από τον όμιλο αφήνοντας πίσω της την Αγγλία και τη Γαλλία, στον ημιτελικό απέκλεισε στα πέναλτι την κάτοχο του τίτλου Ολλανδία και στον τελικό, νίκησε σχετικά εύκολα με 2-0 και τη Γερμανία. Η πιο όμορφη ποδοσφαιρική ιστορία (μέχρι την επόμενη, το 2004), είχε γραφτεί.

Μαγκουάιαρ… on fire!

Θα καταλάβατε, προφανώς, πού κολλάει η Δανία του ’92 στο κείμενο του Snooker Bet για τον τελικό του Tour Championship. Ακριβώς είκοσι οχτώ χρόνια από την ημέρα που ο Πίτερ Σμάιχελ σήκωσε το τρόπαιο του Euro στον σουηδικό ουρανό, ο Στίβεν Μαγκουάιαρ, ο οποίος μπήκε κι αυτός από το… παράθυρο στο εν λόγω τουρνουά του Μίλτον Κέινς, κατόπιν της απροθυμίας του Ντινγκ Τζουνχούι να ταξιδέψει στην Αγγλία εν μέσω πανδημίας, είναι έτοιμος να ολοκληρώσει τη συγγραφή του δικού του όμορφου παραμυθιού.

Κι αυτός δεν είναι, φυσικά, κάποιος τυχαίος. Όπως και η Δανία του ’86 ήταν καλύτερη από εκείνη του ’92, έτσι και ο Μαγκουάιαρ των τελευταίων ετών είναι σαφώς κατώτερος από τον εντυπωσιακό παίκτη που τάραξε τα νερά στο σνούκερ κατά τη δεκαετία του ’00. Χωρίς κατατακτήριο τίτλο από το 2013 (το Welsh Open), αλλά με σαφή βελτίωση στην απόδοσή του φέτος (έφτασε στον τελικό του UK Championship, όπου έπαιξε καλύτερα απ’ ό,τι φανερώνει το 6-10 της ήττας του από τον Ντινγκ), ο νευρικός Σκωτσέζος δείχνει έτοιμος για την υπέρβαση, στον σημερινό τελικό του Tour Championship απέναντι στον καλό του φίλο, Μαρκ Άλεν.

Οι δυο τους είχαν αναμετρηθεί και στο Γιορκ τον περασμένο Δεκέμβριο, με τον Μαγκουάιαρ να προσφέρει μία εκπληκτική σόλο παράσταση που κατέληξε σε θρίαμβο με σκορ 6-0. Έχοντας νικήσει με πειστικό τρόπο τους δύο κορυφαίους παίκτες της παγκόσμιας κατάταξης, τον Νιλ Ρόμπερτσον (9-5 με έξι century breaks) και τον Τζαντ Τραμπ (9-6), έχει μία δεύτερη ευκαιρία μέσα σε λίγους μήνες για να κατακτήσει ένα σημαντικό τρόπαιο.

Ο Άλεν, βέβαια, προέρχεται από το επιβλητικό 9-2 επί του Μαρκ Σέλμπι, στον χθεσινό ημιτελικό, αλλά και από το αντρίκειο 9-8 επί του Σον Μέρφι (ο οποίος έχασε παρότι έκανε έξι century breaks), στον πρώτο γύρο και δίνεται ως φαβορί – όντας και πιο σταθερός στα υψηλά κλιμάκια της παγκόσμιας κατάταξης. Στον υπογράφοντα, όμως, αρέσουν οι όμορφες ιστορίες και πιθανή κατάκτηση του Tour Championship από τον Μαγκουάιαρ θα μας προσφέρει κάτι που θα έχουμε να θυμόμαστε, για το πρώτο κατατακτήριο τουρνουά μετά την καραντίνα.

Ο τελικός είναι best of 19 frames (δηλαδή κρίνεται στα 10 νικηφόρα) και θα διεξαχθεί σε δύο σκέλη, τα οποία αρχίζουν στις 15:30 και τις 21:00.

ΥΓ. Στο σνούκερ είχαμε φέτος φιναλίστ που είχε μπει… από το παράθυρο και στο Masters. Τον Άλι Κάρτερ, ο οποίος κλήθηκε μετά τη μη δήλωση συμμετοχής από τον Ρόνι Ο’Σάλιβαν και έφτασε μέχρι τον τελικό, όπου όμως ηττήθηκε δίκαια από τον Στιούαρτ Μπίνγκαμ. Το επισημαίνουμε, ως υπενθύμιση ότι οι ωραίες ιστορίες δεν έχουν πάντα το τέλος που θέλουμε εμείς οι ρομαντικοί.

Μονό

15:30 & 21:00 Μαγκουάιαρ – Άλεν: 1 (2.30)