Μακροχρόνια Euroleague… στου δρόμου τα μισά!

Φτάνοντας στα μισά της regular season στη Euroleague, αν και εκκρεμούν ακόμα κάποιοι αγώνες που αναβλήθηκαν, είμαστε πλέον πιο σοφοί σχετικά με την τόσο ιδιαίτερη φετινή διοργάνωση. Τα αποτελέσματα μόνο φυσιολογικά δεν μπορούν να θεωρηθούν. Κάποιες ομάδες αποτελούν ευχάριστη έκπληξη, όπως η Μπάγερν και κάποιες άλλες μεγάλη απογοήτευση όπως η Χίμκι. Έχουν, λοιπόν, προκύψει κάποιες ευκαιρίες που συγκεντρώνουν πολλές πιθανότητες να επιβεβαιωθούν. Π

Καλύτερη στο 2ο γύρο

Μία ομάδα που απέδωσε λίγο χειρότερα απ’ όσο την περίμενα είναι η Φενέρμπαχτσε. Η ομάδα του Κοκόσκοφ έχει 7 νίκες στις 17 πρώτες αγωνιστικές. Δεν την περίμενα στις πρώτες θέσεις, όμως θα μπορούσε να έχει μια-δυο νίκες παραπάνω, ειδικά αν δεν είχε στερηθεί τον Ντε Κολό για ένα διάστημα. Πλέον φαίνεται να βρίσκει ρυθμό και με τις προσθήκες του Γκούντουριτς και του Άλεξ Πέρες περιμένω να είναι δυνατότερη στο 2^ο γύρο. Η πιθανότητα να πετύχει άλλες 9 νίκες στα εναπομείναντα 17 παιχνίδια δίνεται σε απόδοση διπλασιασμού. Οι αγώνες που απομένουν είναι οι εξής:

• Εντός (9): Μπασκόνια, Παναθηναϊκός, Μακάμπι, Ζενίτ, Άλμπα, Εφές, Ζαλγκίρις, Μπαρτσελόνα, Ρεάλ
• Εκτός (8):  Ερ. Αστέρας, ΤΣΣΚΑ, Χίμκι, Μιλάνο, Βιλερμπάν, Βαλένθια, Ολυμπιακός, Μπάγερν

Περιμένω από τη Φενέρ να πάρει τουλάχιστον 6 με 7 παιχνίδια στην έδρα της. Ακόμα και τα δύσκολα παιχνίδια με Ρεάλ και Μπάρτσα είναι στις 2 τελευταίες αγωνιστικές που πιθανότατα οι Ισπανοί θα έχουν καθαρίσει. Θεωρώ λοιπόν πιθανό να κάνει 2-3 νίκες ακόμα στα εκτός έδρας, ή απλά να εκμεταλλευτεί στο έπακρο την έδρα της.

Το πρώτο “γαλλικό” βιολί

Το δεύτερο ειδικό στοίχημα με το οποίο θεωρώ ότι αξίζει να ασχοληθούμε είναι ο πρώτος σκόρερ της Βιλερμπάν. Αυτή τη στιγμή, στην 1^η θέση των σκόρερ για τους Γάλλους είναι ο Λάιτι με 176, όντας ο μόνος παίκτης που έχει αγωνιστεί και στα 16 παιχνίδια. Στη 2^η θέση είναι ο Φολ που έχει παίξει σε 15 αγώνες σκοράροντας 154 πόντους και στην 3^η ο Κόουλ με 142 σε 12 παιχνίδια. Ο Αμερικανός playmaker είναι ικανός να καλύψει τη διαφορά των 34 πόντων από το Λάιτι στα επόμενα παιχνίδια. Άλλωστε αποτελεί παίκτη βαρόμετρο για την ομάδα του Πάρκερ. Η απόδοση του για να το πετύχει δίνεται σε τιμές άνω του διπλασιασμού.

Ποιος θα το σηκώσει;

Τέλος, θα μιλήσουμε για την ουσία της διοργάνωσης. Άλλωστε κάποιοι υποστηρίζουν πως ο πρώτος είναι τα πάντα και ο δεύτερος δεν είναι τίποτα. Δε συμφωνώ φυσικά με τη συγκεκριμένη άποψη, αλλά δε θα μπορούσε να λείπει η πρόβλεψη για το νικητή της Euroleague από ένα τέτοιο άρθρο.

Δεν είναι απαραίτητο να διεκδικήσουν τον τίτλο οι ομάδες που είναι πρώτες στη βαθμολογία. Βέβαια αν με ρωτούσατε στην αρχή της χρονιάς θα σας έλεγα (όπως οι περισσότεροι) ότι διεκδικητές είναι η Μπαρτσελόνα, η ΤΣΣΚΑ και η Εφές. Οι Τούρκοι είναι κατώτεροι των περιστάσεων μέχρι στιγμής και δεν τρομάζουν. Άλλωστε είναι πιθανό να πάνε στα playoffs με μειονέκτημα, οπότε κρίνεται αμφίβολή ακόμη και η συμμετοχή τους στο Final-4. Αν με ρωτάτε, εγώ θεωρώ πως η Εφές έχει το υλικό για να κερδίσει σχεδόν όλες τις ομάδες, ακόμα και με μειονέκτημα έδρας. Στην εξίσωση μπαίνει και η 2^η στη βαθμολογία Ρεάλ, η οποία κατά τη γνώμη μου δεν μπορεί να πάρει το τρόπαιο, ειδικά μετά την απώλεια του Καμπάτσο. Tον τελευταίο καιρό δεν αποδίδει καλό μπάσκετ και αν δεν κάνει κάποια προσθήκη στο ρόστερ της, δεν νομίζω ότι αυτό θα αλλάξει.

Καταλήγουμε λοιπόν στα δύο φαβορί που είναι η ΤΣΣΚΑ και η Μπαρτσελόνα. Ξεκινώντας από τους πάγκους των δύο ομάδων, θα δώσω ελαφρύ προβάδισμα στο Γιασικεβίτσιους. Πιστεύω πως είναι ένας προπονητής που μπορεί να αλλάξει τη ροή του παιχνιδιού με τις επιλογές του. Το ρόστερ των δύο ομάδων είναι σε πολύ υψηλό επίπεδο. Αν συγκρίνουμε τις βασικές πεντάδες ίσως να έχει ένα προβάδισμα η ΤΣΣΚΑ. Ωστόσο το βάθος της Μπαρτσελόνα είναι μεγαλύτερο και αυτό παίζει σημαντικό ρόλο. Αυτό όμως που κάνει τη διαφορά είναι οι προσωπικότητες. Από τη μία έχουμε Μίροτιτς και Καλάθη και από την άλλη μία ομάδα που στηρίζεται κυρίως στον Τζέιμς. Οι δύο σταρ των μπλαουγκράνα είναι πιο αξιόπιστοι σε κρίσιμα ματς όπως αυτά του Final-4, σε αντίθεση με τον Αμερικανό της ομάδας του στρατού, ο οποίος είναι παίκτης ικανός για το καλύτερο, αλλά και το χειρότερο για την ομάδα του.

Η ιστορία έχει δείξει ότι η ΤΣΣΚΑ είναι ομάδα regular season και στο δια ταύτα τα θαλασσώνει. Για όλους αυτούς τους λόγους θα προτιμήσω την αρμάδα του Σάρας.