Ασ’τον τρελό στην τρέλα του

Και τι να γράψεις τώρα για τον τελικό του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Σνούκερ, όταν ακόμα δεν έχεις σιγουρευτεί αν ήταν αληθινά όσα παρακολούθησες την προηγούμενη ημέρα;

Όχι, δεν είναι εύκολο ακόμα και τόσες ώρες μετά, να συνειδητοποιήσεις τις… παλαβομάρες του Ρόνι Ο’Σάλιβαν χάρη στις οποίες «μπήκε» στο μυαλό του Μαρκ Σέλμπι και κέρδισε ένα φαινομενικά χαμένο ματς προσφέροντας μαγικές στιγμές όπως μόνο αυτός μπορεί.

Όπως δεν μπορείς να είσαι βέβαιος ότι ο Κάιρεν Γουίλσον νίκησε, εν τέλει, τον Άντονι ΜακΓκιλ, στο πιο απίθανο decider στην ιστορία του αθλήματος, το οποίο ήρθε ως κατακλείδα ενός πολύ ποιοτικού αγώνα, με αμέτρητα μεγάλα break και από τους δύο άσους.

Κι όμως, όλα όσα συνέβησαν χθες είναι αληθινά. Χθες καταγράφηκε η πιο τρελή και συνάμα συναρπαστική ημέρα της ιστορίας του σνούκερ κι εμείς που το αγαπάμε, νιώθουμε τυχεροί που τη ζήσαμε, έστω και από την τηλεόραση.

Για πρώτη φορά στα χρονικά, άλλωστε, κρίθηκαν στο τελευταίο και αποφασιστικό frame και οι δύο ημιτελικοί του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος! Για σκεφτείτε το: Δύο μαραθώνιοι αγώνες, που εκτείνονται σε τέσσερα σκέλη και διαρκούν ένα τριήμερο, κρίθηκαν στις τελευταίες μπάλες του τελευταίου από τα 33 frame, με απίθανο (αλλά και τόσο διαφορετικό) τρόπο ο καθένας!

Όσο συναρπαστικός κι αν ήταν ο πρώτος ημιτελικός, όμως, επισκιάστηκε από τη μεγαλοφυΐα και την τρέλα (αν και αυτά συνήθως πάνε μαζί) του Ρόνι Ο’Σάλιβαν. Ήδη έχω κάτσει να παρακολουθήσω στον Eurosport Player άλλες δύο φορές τα τέσσερα τελευταία frame του (ιστορικού) ημιτελικού με τον Μαρκ Σέλμπι, αλλά μου φαίνεται ακόμα αδιανόητο ότι επέλεξε να παίξει… στα ζάρια την πρόκριση στον τελικό του κορυφαίου τουρνουά του καλανταριού.

Αν είχε χάσει, όλοι θα τον κατηγορούσαμε σήμερα για την ευκαιρία που κλώτσησε για τον έκτο παγκόσμιο τίτλο του. Διότι η ζαριά έχει θεωρητικά ελάχιστες πιθανότητες να φέρει εξάρες για κάθε κοινό θνητό και ισοδυναμεί με αποστολή αυτοκτονίας. Όμως ο Ρόνι δεν είναι κοινός θνητός. Αν ήταν τέτοιος, δεν θα είχε τολμήσει αυτό το πράγμα. Και πήρε το ρίσκο, πολύ απλά διότι γνώριζε ότι είναι Ο ΜΟΝΟΣ που είχε αυξημένες πιθανότητες να ανατρέψει προβάδισμα του Σέλμπι με 16-14, παίζοντας σαν… καμικάζι.

Μην περιμένετε, λοιπόν, σοβαρή στοιχηματική ανάλυση του τελικού με τον Κάιρεν Γουίλσον. Το πράγμα φαίνεται προς τα πού πάει. Ο 28χρονος Άγγλος είναι πολύ καλός παίκτης, έχει δουλέψει σκληρά για να αντισταθμίσει τα χαρίσματα που του λείπουν, γι’ αυτό και έχει πετύχει περισσότερα πράγματα από κάθε άλλο παίκτη της ηλικίας του. Όμως, μπορεί να περιμένει τουλάχιστον ένα χρόνο ακόμα για τον πρώτο παγκόσμιο τίτλο του.

Αν ο Γουίλσον είχε απέναντί του οποιονδήποτε άλλο παίκτη, ίσως και να ήταν φαβορί για το τρόπαιο. Ενδεχομένως να τα κατάφερνε και επί του ίδιου του Ο’Σάλιβαν, αν ο τελευταίος είχε φτάσει στον τελικό με συμβατικό τρόπο. Από τη στιγμή, όμως, που έγινε ό,τι έγινε χθες το βράδυ, ενώ έχουν προηγηθεί και οι νίκες επί των Γουίλιαμς και Ντινγκ με… πάτημα γκαζιού όταν οι στέκες «έκαιγαν», είναι αδύνατο να φανταστώ ότι ο Rocket δεν θα σηκώσει το έκτο το βράδυ της Κυριακής.

Ναι, ο Γουίλσον είναι κι αυτός «σκληρός» παίκτης όπως ο Σέλμπι και έχει το «μέταλλο» για να κοντράρει τον Ο’Σάλιβαν, όπως σε εκείνον τον τελικό του Champion of Champions του 2018, που τον έχασε κυρίως από ατυχία (10-9). Τον νίκησε, άλλωστε, και στην τελευταία τους αναμέτρηση σε βαθμολογούμενο τουρνουά (6-5 στον ημιτελικό του φετινού Welsh Open).

Έχει, όμως, το κακό προηγούμενο ο Γουίλσον να συντρίβεται από τοπ παίκτες σε μεγάλους τελικούς. Σίγουρα έχει ωριμάσει πολύ σε σχέση με το φθινόπωρο του 2017, όταν ο Ο’Σάλιβαν τον νίκησε 9-2 στον τελικό του English Open με μαγική απόδοση σε όλο το ματς (που όμως βοηθήθηκε και από τα λάθη του αντιπάλου, που του πρόσφεραν εύκολα ξεκινήματα). Δεν ξεχνάμε, όμως, και το ψυχολογικό «μπλόκο» που υπέστη στο Κάρντιφ τον Φεβρουάριο. Τότε που μετά τη νίκη επί του Ο’Σάλιβαν, συνετρίβη με 9-1 στον τελικό από τον Μέρφι.

Ας μην πολυλογούμε άλλο, όμως. Ο Ρόνι δεν έφτασε στον τελικό για να χάσει. Ήταν, φαίνεται, γραφτό να σηκώσει το έκτο Παγκόσμιο στην εποχή του κορωνοϊού και θα είναι δύσκολο να επηρεαστεί και από την παρουσία 300 θεατών στο Crucible – όπως αποφασίστηκε χθες από τη βρετανική κυβέρνηση και το World Snooker Tour – για την οποία είχε εκφράσει σθεναρά την αντίθεσή του πριν την έναρξη του τουρνουά.

Αν και ποτέ δεν ξέρεις τι ξημερώνει μ’ αυτόν τον άνθρωπο ούτε μπορείς να του έχεις απόλυτη εμπιστοσύνη, το ποντάρισμα στη νίκη του με χάντικαπ -4,5 frames (δηλαδή μέχρι 18-13) με απόδοση 2.00 είναι άκρως ελκυστικό. Λίγο έως πολύ περιμένω παρόμοια εξέλιξη με τον τελικό του 2013 κόντρα στον Μπάρι Χόκινς. Ίσως επειδή στο μυαλό μου η φετινή πορεία του Ο’Σάλιβαν είναι εξίσου, ίσως και περισσότερο επική από τότε που κατέκτησε το Παγκόσμιο, παρότι απείχε από όλα τα υπόλοιπα τουρνουά της σεζόν.

Εν είδει fun bet, επίσης, θα κάνω παιχνίδι για πρώτη (και τελευταία) φορά στο τουρνουά με τον συνολικό αριθμό των century break, ποντάροντας και στην ικανότητα του Γουίλσον.

Μονό

15/8, 15:30 Ο’Σάλιβαν (-4,5)-Γουίλσον: 1 (2.00)

Με ρίσκο

15/8, 15:30 Ο’Σάλιβαν-Γουίλσον: Over 6,5 century breaks (2.20)

Ο τελικός κρίνεται στα 18 κερδισμένα frame (best of 35) και εκτείνεται σε τέσσερα σκέλη: Δύο σήμερα (15/8), με έναρξη στις 15:30 και στις 21:30 και άλλα δύο αύριο (16/8), τις ίδιες ώρες.