Το χρονικό ενός αποχαιρετισμού

Το παιχνίδι στο στάδιο “Γεώργιος Καραϊσκάκης” έχει μόλις τελειώσει και εδώ θα προσπαθήσουμε να κάνουμε μια μικρή… απογραφή. Θα βάλουμε στη σειρά τα γεγονότα και θα δούμε αν τελικά είχε όντως πιθανότητες ο Ολυμπιακός στο συγκεκριμένο παιχνίδι.

Εμφανής η ανωτερότητα των Λονδρέζων 

Αντικειμενικά ο Ολυμπιακός υπέκυψε στην ανωτερότητα ενός καλύτερου αντιπάλου, τελεία. Εμείς σας στοιχηματική ομάδα, στα μεταξύ μας  πηγαδάκια, λέγαμε πόσο μεγάλη ευκαιρία είναι σαν απόδοση η πρόκριση του Ολυμπιακού. Γνωρίζοντας τις αδυναμίες της Αρσεναλ και αν φυσικά ο Ολυμπιακός εμφάνιζε το καλό του  πρόσωπο, σε συνδυασμό με την απαιτούμενη τύχη.

Μέσα στο γήπεδο φάνηκε από το πρώτο πεντάλεπτο ποια ομάδα θα κάνει κουμάντο. Η ανωτερότητα των Λονδρέζων ήταν εμφανής και έδειξαν από την αρχή, ότι δε θα αφήσουν περιθώρια αμφισβήτησης. Λίγο πολύ όλοι όσοι ξέρουν από ποδόσφαιρο είχαν καταλάβει εξ αρχής το έργο που θα ακολουθούσε.

Το ταβάνι του συγκεκριμένου ρόστερ

Όλοι στάθηκαν στις απουσίες του Σεμέδο και του Μπα και στο… φάουλ στο δεύτερο γκολ της Αρσεναλ. Μαζί σας σε όλα θα πω εγώ, αλλά θεωρείτε ότι θα άλλαζαν πάρα πολλά στην έκβαση του αγώνα?

Ο Ολυμπιακός κατάφερε να παίξει στα ίσα την Άρσεναλ μετά βίας ένα τέταρτο, από τη στιγμή που ισοφάρισε και έκανε πιο αισθητή τη παρουσία του. Όταν δέχεσαι 18 τελικές στο σπίτι σου, παίζεις μετά βίας 15 λεπτά στα ίσα τον αντίπαλο και λες ότι δεν εκμεταλλεύτηκα τις ευκαιρίες και ότι με αδίκησε η διαιτησία, απλά κρύβεις το πρόβλημα κάτω από το χαλάκι. Γιατί ναι να συμφωνήσω σε όλα τα παραπάνω, αλλά αντικειμενικά τόσο μπορούσαν, τόσο έπαιξαν, μέχρι εκεί είναι το ταβάνι τους, χωρίς υπερβολές.

Το να κάτσω να αναλύσω έναν – έναν τους παίχτες δεν έχει καμία αξία. Όσοι όμως έχουν λογική κρίση καταλαβαίνουν πως το θέμα είναι ποσοτικό και ποιοτικό. Όταν ο αντίπαλος εμφανίζεται με Ομπαμεγιάνγκ, Σάκα, Όντεγκαρντ, Γουίλιαν και εσύ έχεις Μασούρα, Μπρούμα, Ελ Αραμπί, Βαλμπουενά μαντέψτε που θα γύρει η πλάστιγγα 9 στις 10 φορές. Δε θέλει σύνθετα μαθηματικά, απλή αναλογική είναι, δε μπορούμε να κρυβόμαστε πίσω απο το δάχτυλο μας.

Οι ευθύνες του Μαρτίνς

Οι περισσότεροι έπεσαν να φάνε το Μάρτινς που ξεκίνησε το Σεμέδο με το Βόλο, και ρίσκαρε το Μπα στη Λαμία… Καλώς ή κακώς οι επιλογές αυτές έγιναν και δε ξεγράφει το πράγμα. Ο Μάρτινς πάνω από όλα έχει δείξει ότι χρησιμοποιεί όλο το ρόστερ και είναι δίκαιος στις επιλογές του, οπότε οποιαδήποτε κριτική στο συγκεκριμένο κομμάτι κρίνεται αβάσιμη. 

Ότι με αυτούς του παίχτες θα είχε παραπάνω πιθανότητες στο εν λόγω παιχνίδι δε μπορούμε να είμαστε σίγουροι. Κρίνοντας βάση αποτελέσματος φυσικά, αφού η Άρσεναλ εμφανίστηκε τρομερά συνειδητοποιημένη στο Πειραιά. Εννοείται πως πάλι εμφάνισε και αυτή τις παθογένειες της, αλλά η διαφορά στη νοοτροπία και στη ποιότητα ήταν εμφανής.

Συνεχίζουμε να ονειρευόμαστε με… όρους 

Το «μότο» των πρωταθλητών Ελλάδος τα τελευταία χρόνια, το «συνεχίζουμε να ονειρευόμαστε» φυσικά και δε θα σταματήσει. Αλλά κάπου πρέπει να μπει και μια… επεξήγηση.

Καλώς ή κακώς το πρωτάθλημα της χώρας μας είναι από τα χειρότερα στην Ευρώπη για πολλούς λόγους που δεν είναι της παρούσης. Μπορούν οι “καλές” ομάδες ενός τέτοιου πρωταθλήματος να ανταγωνιστούν ομάδες από προηγμένα Ευρωπαϊκά πρωταθλήματα? Η απάντηση 9 στις 10 φορές είναι ΟΧΙ. Αν εμείς είμαστε ικανοποιημένοι με αυτή τη μία φορά, εγώ δεν έχω κανένα απολύτως πρόβλημα. Η αλήθεια είναι πως και για φέτος ο Ολυμπιακός αποχαιρετά την Ευρώπη, με ανάμεικτα συναισθήματα, αλλά εν μέρη δίκαια.

Εάν όμως θέλουμε κάποια στιγμή να δούμε κάτι καλύτερο, εάν θέλουμε να κοιτάμε στα μάτια την ελίτ των Ευρωπαίων, όχι όλες τις φορές, πέντε στις δέκα σας λέω εγώ, τότε πρέπει να γίνουν αλλαγές. Αλλαγές που έπρεπε να είχαν γίνει… χθες, εμείς τις ψάχνουμε στο σήμερα.

Προς το παρόν ας προσαρμοστούμε στη νέα πραγματικότητα, που λέγεται Europa Conference League και ας αφήσουμε τα υπόλοιπα για εσωτερική κατανάλωση, που όπως και να το κάνουμε την έχουμε μπόλικη…