Η ιστορία του τόπου μας λοιπόν, είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τα τυχερά παιχνίδια. Ας κάνουμε μια αναδρομή σε διάφορες περιόδους της ιστορίας μας.

Τα τυχερά παιχνίδια στην Αρχαία Ελλάδα

Τα τυχερά παιχνίδια ήταν ιδιαίτερα διαδεδομένα στην αρχαία Ελλάδα. Ήταν ένας συνηθισμένος τρόπος διασκέδασης για τους προγόνους μας, οι οποίοι έπαιζαν παιχνίδια που γνωρίζουμε και εμείς σήμερα, ίσως με μερικές παραλλαγές. Στο Βυζάντιο, παιχνίδια σαν το τάβλι και το σκάκι θεωρούνταν τυχερά. Μάλιστα ήταν νόμιμα και παιζόντουσαν ακόμα και σε Ιερούς Ναούς! Πάμε όμως να κάνουμε μια αναδρομή σε διάφορες περιόδους της ιστορίας μας.

Πρώιμη και Ύστερη Αρχαιότητα

Ο τζόγος εμφανίζεται στη χώρα μας από τα πρώιμα χρόνια της αρχαιότητας. Σχετικές αναφορές υπάρχουν από τη Μινωική εποχή. Στη Ζάκρο βρέθηκαν 12 πλακίδια, που απεικόνιζαν χαρακτήρες στη μια τους όψη. Μελετητές υποστηρίζουν ότι πρόκειται για μια τράπουλα, που χρησιμοποιούνταν σε ένα παιχνίδι – πρόγονο της πόκας.

Μποζιονέλος δημοσιογράφος: Τελευταία μεγάλη παράσταση του τεράστιου Αγιαξ των 70s

Στην Ύστερη Αρχαιότητα, οι πρόγονοί μας έπαιζαν το «κήθιον», ένα παιχνίδι με ζάρια τα οποία τοποθετούσαν σε ένα αγγείο πριν τη ρίψη. Σκοπός του παιχνιδιού ήταν η καλύτερη ζαριά, που δεν ήταν άλλη από τα τρία εξάρια.

Μάλιστα, η ύπαρξη θεών που ήταν προστάτες των παικτών, όπως ο Πάνας και ο Ερμής, αποδεικνύει τη δημοφιλία των τυχερών παιχνιδιών στην Αρχαία Ελλάδα. Ακόμα και τα παιδιά έπαιζαν παιχνίδια, που παραπέμπουν στους σημερινούς βόλους, όπως ο «αστραγαλισμός» και το «μονά-ζυγά», στοιχηματίζοντας πολλές φορές στο νικητή.

Άλλα τυχερά παιχνίδια της εποχής ήταν η «τήλια», το σημερινό τάβλι, η «οστρακνίδα» που μοιάζει με το «κορώνα – γράμματα» απλά παίζεται με όστρακα, αλλά και ζωομαχίες με ζώα όπως σκύλους, κόκορες και ορτύκια, τα οποία εξέτρεφαν αποκλειστικά γι’ αυτό το λόγο.

Ρωμαϊκή και Βυζαντινή Περίοδος

Η Ρωμαϊκή εποχή ήταν πιο αυστηρή για τα τυχερά παιχνίδια, τα οποία ήταν απαγορευμένα.  Επιτρέπονταν για περιορισμένο χρονικό διάστημα σε ειδικές περιστάσεις, όπως στη γιορτή «Saturnalia». Ωστόσο, η «τήλια» συνέχισε να υπάρχει, πλέον σαν «τάμπουλα», ενώ η «οστρακνίδα» άρχισε να παίζεται με νόμισμα. Ένα δημοφιλές παιχνίδι που εμφανίστηκε σ΄αυτή την περίοδο, ήταν ένα παιχνίδι που παιζόταν σε έναν πίνακα με 36 τετράγωνα, στα οποία τοποθετούνταν διάφορα σύμβολα και γράμματα με τη χρήση ζαριών.

Στα Βυζαντινά χρόνια, διατηρήθηκαν τα περισσότερα από τα παιχνίδια που προαναφέραμε. Η «τάμπουλα» ονομάστηκε «τάβλιον» το «κύθιον» έγινε «κύβοι», ενώ ο «αστραγαλισμός» ήταν ακόμα δημοφιλής. Οι Βυζαντινοί αποκαλούσαν «κύβεια» όλα τα τυχερά παιχνίδια και συμπεριέλεβαν σε αυτά ένα παιχνίδια από την Περσία, το «ζατρίκιον», το σημέρινό σκάκι.

Βέβαια, οι κύβειες δεν ήταν πάντα νόμιμες στο Βυζάντιο. Στην εποχή του Θεοδόσιου, τα τυχερά παιχνίδια παίζονταν σε συγκεκριμένους χώρους, όπως ο ναός της Άρτεμης στην Κωνσταντινούπολη και ήταν νόμιμα. Μόλις όμως ανέλαβε την εξουσία ο Ιουστινιανός, απαγορεύτηκαν πλήρως, με εξαίρεση πέντε συγκεκριμένα παιχνίδια, στα οποία ο μέγιστος στοιχηματισμός ήταν 1 χρυσό νόμισμα.

Winmasters – 100+ live τραπέζια για ρουλέτα και μπλάκτζακ

Τουρκοκρατία και απελευθέρωση

Στη διάρκεια της Τουρκοκρατίας, η διασκέδαση μέσω τυχερών παιχνιδιών ήταν απαραίτητη. Η Δύση επηρέασε τους Έλληνες, που άρχισαν να παίζουν παιχνίδια με τράπουλα. Μάλιστα, μετά την απελευθέρωση, τη θέση του Βαλέ, της Ντάμας και του Ρήγα, πήραν μορφές των ηρώων της επανάστασης.

Η ιστορία του τόπου μας λοιπόν, είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τα τυχερά παιχνίδια. Πολλά διατηρήθηκαν μέσα στους αιώνες και έφτασαν στις μέρες μας με κάποιες παραλλαγές. Αυτό που έμεινε αναλλοίωτο είναι η διασκέδαση και η τάση να προκαλούμε την τύχη μας.

Μποζιονέλος δημοσιογράφος: ΜΜΕ και ποδόσφαιρο. Οι πρώτες μεταδόσεις στην Αγγλία