Euro 2020

Η πρώτη φάση του Euro 2020 έφτασε στο τέλος της. Οι 24 ομάδες έγιναν 16 και η διοργάνωση φτάνει στο αποκορύφωμά της. Στο σημείο όπου τις μάχες στο κυνήγι της πρόκρισης διαδέχονται εκείνοι οι τεταμένοι, υπέροχα απρόβλεπτοι μονοί νοκ άουτ αγώνες όπου το αδύνατο αποκτά μια πιθανότητα επίτευξης. Πριν περάσουμε στη φάση αυτή όμως, κάτσαμε εδώ στο Koubanezos.gr και αναλογιστήκαμε.. Ποιες ομάδες ήταν καλές; Ποιες όχι; Ποιες μας άρεσαν; Ποιες αποδείχτηκαν κατώτερες των προσδοκιών;

Euro 2020: Ποιες ομάδες εντυπωσίασαν;

Ιταλία

Το να λέμε ότι μια ομάδα «ταιριάζει γάντι» για πρωταθλήτρια έχει γίνει ένα κουραστικό κλισέ στο ποδόσφαιρο. Αλλά στην περίπτωση των «Ατζούρι» στο Euro 2020, είναι μια περιγραφή που ταιριάζει ακριβώς στους ποδοσφαιριστές του Ρομπέρτο Μαντσίνι. Στο γήπεδο, ο γρήγορος και τακτικά έξυπνος τρόπος παιχνιδιού είναι ίσως το κοντινότερο που έχουμε δει σε συλλογικό επίπεδο ποδοσφαίρου ως τώρα στο τουρνουά. Εκτός αυτού όλα τα μέλη της αποστολής, μαζί και το τεχνικό επιτελείο δείχνουν «φτιαγμένοι» για το τουρνουά της ζωής τους.

Ουαλία

Σε μια διοργάνωση που θα μείνει στην ιστορία για το πρωτόγνωρο της κατάστασης — όριο θεατών στις εξέδρες, πρωτόκολλα υγείας λόγω Covid, τηλεκατευθυνόμενα αμαξάκια που κουβαλούν τις μπάλες— ήταν ακόμα πιο εκπληκτικό το πόσοι είχαν ξεγράψει την Ουαλία πριν καν το τουρνουά αρχίσει. Είναι μια ομάδα που έφτασε στα ημιτελικά πέντε χρόνια πριν, μια ομάδα με σκληρούς και διψασμένους παίκτες που, κερδίζοντας το Βέλγιο, απέδειξε πως είναι εδώ για να μείνει ανάμεσα στις «δυνάμεις» του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Η νίκη τους απέναντι στην Τουρκία ήταν ενδεικτική πνεύματος του αουτσάιντερ που διακατέχει τους πάντες στην ομάδα της Ουαλίας. Πάθος, έλλειψη φόβου είναι στοιχεία που κάνουν τον καθένα να θέλει κατά βάθος να δει ένα θαύμα από τον Μπέιλ και την παρέα του.

Ολλανδία

Όλοι βλέποντας την Ολλανδία να αγωνίζεται στην πρεμιέρα ενάντια στην Ουκρανία συμφώνησαν με ένα πράγμα. Αυτή η ομάδα παίζει εκπληκτικό ποδόσφαιρο. Ένα σύνολο άδικα προικισμένο με όχι απλά καλούς παίκτες, αλλά με καλούς παίκτες με ακόμα καλύτερα ονόματα. Τι πιο διασκεδαστικό από το να βλέπεις τη μπάλα να εναλλάσσεται γρήγορα και με ακρίβεια από την άμυνα στην επίθεση και δύο ακραίους επιθετικούς να «οργώνουν» το γήπεδο! Αυτή είναι η αρμάδα του Φρανκ ντε Μπουρ, η παθιασμένη, εκφραστική «Οράνιε». Δεν έχουν αντιμετωπίσει κάποιο «τρομακτικό» αντίπαλο ακόμα, αλλά τα πρώτα σημάδια δείχνουν ότι η ομάδα αυτή έχει την ποιότητα να πάει μακριά.

Δανία

Η ζωή μπορεί να είναι σκληρή. Και στην περίπτωση της Δανίας στο Euro 2020, τα πράγματα δε θα μπορούσαν να στραβώσουν πολύ περισσότερο. Αφού έγιναν μάρτυρες της μάχης με τη ζωή του χαρισματικού αστεριού τους, Κρίστιαν Έρικσεν, στην πρεμιέρα με την Φινλανδία, οι ελπίδες πρόκρισης ελαχιστοποιήθηκαν μετά και από τη δεύτερη ήττα. Ευτυχώς, όμως, η ζωή μπορεί να είναι και όμορφη. Και στην περίπτωση της Δανίας στο Euro 2020, ο τροχός γύρισε. Ο Έρικσεν είναι ζωντανός και η υγεία του σταθερή. Και το έθνος τους έγινε μια γροθιά για να στηρίξει όχι μόνο το εμβληματικό νούμερο «10», αλλά και όλους τους παίκτες και τεχνικούς που έδρασαν ιπποτικά για να τον προστατέψουν. Και αυτοί με τη σειρά τους το ανταπέδωσαν, με το ισοπεδωτικό 4-1 απέναντι στη Ρωσία. Το στάδιο της Κοπεγχάγης που βυθίστηκε στην σιωπή δύο εβδομάδες πριν, τώρα σείστηκε από το τεράστιο χειροκρότημα για τους ήρωες της ομάδας τους που προκρίθηκαν εν τέλει στη φάση των «16».

Euro 2020: Ποιες ομάδες απογοήτευσαν;

Τουρκία

Μία ομάδα με έναν εκπληκτικό κορμό ποδοσφαιριστών όπως ο Τσαγκλάρ Σογιουντσού, Χακάν Τσαλχάνογλου και ο Μπουράκ Γιλμάζ, στο τέλος αποδείχτηκε «λίγη». Είτε ήταν το λανθασμένο hype ή το ύψος των περιστάσεων, πάντως ήταν σαν να μην εμφανίστηκαν ποτέ στον Α’ όμιλο σκοράροντας μία φορά σε τρία παιχνίδια και εισπράττοντας μάλιστα οκτώ. Ο κόουτς Σενόλ Γιουνές θα ήθελε πολύ να σφραγίσει την υστεροφημία του, αφού τους καθοδήγησε στην τρίτη θέση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2002, αλλά φέτος η ομάδα του δεν έμοιαζε ικανή να μιμηθεί αυτό το κατόρθωμα.

Ισπανία

Όσο σκληρό και αν είναι, πρέπει να παραδεχτούμε πως η Ισπανία δεν είναι στο επίπεδο που βρισκόταν μια δεκαετία πριν. Η πολύτιμη φιλοσοφία του “tiki taka” – όσο μαγευτική και να είναι — ανήκει πλέον στο παρελθόν. Είναι ένα παράξενο συναίσθημα το να βλέπεις την Ισπανία τώρα και να μη σκέφτεσαι πως αυτή η ομάδα μπορεί να νικήσει τους πάντες, αλλά η ομάδα του Λουίς Ενρίκε είναι λιγότερο από πειστική ως τώρα. Ένα αρκετά αναποτελεσματικό «ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο αλλά με λίγη ουσία» έχει πείσει μόνο ελάχιστους ανθρώπους να πιστέψουν πως η «Φούριας Ρόχας» είναι πραγματικά ανταγωνιστική φέτος. Και ναι, μπορεί να διέλυσαν με πέντε γκολ την αβοήθητη Σλοβακία αλλά προς το παρόν η ομάδα αυτή σημειώνει μόνο εξαιρετικά στατιστικά κατοχής. Και όπως έχει αποδειχθεί στο ποδόσφαιρο αρκετά χρόνια πριν, η κατοχή δεν οδηγεί πάντα στην επιτυχία.