Η Ομόνοια επέστρεψε

Η πρώτη ποδοσφαιρική σεζόν επί covid -19, που ολοκληρώθηκαν κανονικά όλα τα πρωταθλήματα, χωρίς μεγάλη διακοπή, παρά μόνο μεμονωμένα περιστατικά, έλαβε τέλος. Πολλές οι εκπλήξεις και οι ανακατατάξεις στα πρωταθλήματα, αλλά και στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Σε πολλές χώρες οι παραδοσιακές δυνάμεις εκθρονίστηκαν, σε κάποιες περιπτώσεις ήταν πολύ μακριά από την κορυφή, και άλλες ομάδες, που τα προηγούμενα χρόνια δεν πρωταγωνιστούσαν, κατάφεραν να σπάσουν την μονοτονία. Κάτι τέτοιο έγινε και στην Κύπρο. Έπειτα από 11 χρόνια η Ομόνοια, κατέκτησε το 21^ο πρωτάθλημα της ιστορία της. Τελευταία φορά που οι «πράσινοι», σήκωσαν το τρόπαιο του πρωταθλήματος ήταν η σεζόν 2009-2010.

Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει το πόσο άξια κατέκτησε το φετινό πρωτάθλημα. Ήταν η πιο σταθερή ομάδα του πρωταθλήματος, είχε την απαραίτητη αυτοπεποίθηση και απέδειξε εντός των γραμμών του γηπέδου την ανωτερότητά της, συγκριτικά με τους αντιπάλους της. Γενικότερα, διέθετε όλα τα απαραίτητα συστατικά για να δημιουργήσει την ομάδα που θα σήκωνε το φετινό τρόπαιο.

Ομόνοια: Ο Covid πήγε τα πανηγύρια έναν χρόνο μετά

Η Ομόνοια κατέκτησε το πρωτάθλημα για 21^η φορά στην ιστορία της. Αυτό βέβαια θα μπορούσαμε να το είχαμε αναφέρει και πέρσι, όμως, τα δεδομένα μέσα στην χρονιά άλλαξαν και πάρθηκε μια ιδιαίτερη απόφαση για το κυπριακό ποδόσφαιρο. Η απόφαση για την μη ολοκλήρωση του περσινού πρωταθλήματος, λόγω της πανδημίας. Όταν σταμάτησαν όλα, τον περασμένο Μάρτιο, η Ομόνοια συγκατοικούσε μαζί με την Ανόρθωση στην πρώτη θέση του βαθμολογικού πίνακα, με το «τριφύλλι» να υπερισχύει στην ισοβαθμία. Μόλις είχε ολοκληρωθεί η κανονική διάρκεια της χρονιάς και είχαν προφτάσει, μάλιστα, να παίξουν και έναν αγώνα στα play offs.

Όταν άρχισαν να χαλαρώνουν τα μέτρα και να γίνονται συζητήσεις για την επανέναρξη ων πρωταθλημάτων, χωρίς κόσμο φυσικά στις εξέδρες, η Κυπριακή Ομοσπονδία αποφάσισε να μην ρισκάρει την υγεία των αθλητών και να μην συνεχίσει. Η πλειοψηφία συμφώνησε, ωστόσο, υπήρχαν και οι αντιρρήσεις. Εντέλει, για να μην υπάρξει κανένα παράπονο, η ομοσπονδία αποφάσισε να βάλει παύλα στην συγκεκριμένη χρονιά και απλά οι ομάδες, ανάλογα με την θέση που είχαν ως το σημείο της διακοπής, προκρίθηκαν στην Ευρώπη.

Σαφώς άδικη η απόφαση για την ομάδα από την Λευκωσία. Οι αριθμοί άλλωστε το αποδεικνύουν. Ήταν η καλύτερη άμυνα της κατηγορίας, αφού δέχτηκε μόλις 13 τέρματα. Την καλύτερη επίθεση δεν την είχε, αυτή ανήκε στην Ανόρθωση. Όμως, στις δύο μεταξύ τους αναμετρήσεις, η Ομόνοια κράτησε το μηδέν στην άμυνα, έχοντας μία νίκη (1-0) και μια ισοπαλία (0-0).

Ομόνοια: 11 χρόνια «σκλάβα»

Μέχρι να φτάσει στην φετινή κατάκτηση, πέρασε από χίλια κύματα. Απαξίωση, διάσπαση, οικονομικά προβλήματα και αγωνιστικές αποτυχίες. Ο αιώνιος αντίπαλος, κατακτούσε τα πρωταθλήματα το ένα μετά το άλλο, οι ευρωπαϊκές πορείες εντυπωσίαζαν με το αξέχαστο έπος του 2012, όπου ο ΑΠΟΕΛ έφτασε μέχρι τους «8» του Champions League. Όλο αυτό το διάστημα, η Ομόνοια βρισκόταν στην σκιά των «Πορτοκαλί». Εκείνοι ζούσαν την μία επιτυχία μετά την άλλη, ενώ η ίδια ζούσε την παρακμή.

Η έλευση επενδυτή και η διάσπαση

Σημείο αναφοράς της νέας εποχής για την ομάδα, αποτέλεσε η έλευση του κ. Παπασταύρου, Κύπριου επιχειρηματία, που μετανάστευσε σε ηλικία 5 ετών για την Αμερική και κατάφερε να εξελιχθεί σε μεγαλοεπιχειρηματίας.

Τον Μάρτιο του 2018, ήταν η πρώτη φορά που κυκλοφόρησε στην πιάτσα τον ενδιαφέρον του επενδυτή. Αν εντέλει αναλάμβανε την ομάδα, θα δρομολογούνταν οι αποπληρωμές των δανείων που εκκρεμούσαν και η Ομόνοια θα μπορούσε να χτίσει ένα πιο ακριβό μπάτζετ. Η γενική συνέλευση του συλλόγου ψήφισε και με ισχυρή πλειοψηφία, που άγγιξε το 97%, μεταβίβασε το ποδοσφαιρικό τμήμα της ομάδας στον επενδυτή για 10+5+5 χρόνια. Αυτό έφερε αντιδράσεις κυρίως σε μεγάλο μέρος του οργανωμένου κόσμου της ομάδας. Άλλωστε, η πολιτική στην Κύπρο είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τα πάντα και το ποδόσφαιρο δεν έμεινε έξω από τον χορό. Ο κόσμος της Ομόνοιας, ως επί το πλείστον, ανήκει στην αριστερά. Άλλωστε, παλαιόθεν οι σημαίες του κομμουνιστικού ΑΚΕΛ συνόδευαν αυτές τις ομάδας.

Οι σχέσεις οργανωμένων και κόμματος μπορεί να άλλαξαν με τα χρόνια, όμως, οι ίδιοι διατήρησαν τα πιστεύω τους και μάχονταν για αυτά. Θεώρησαν την παραχώρηση του ποδοσφαιρικού τμήματος ξεπούλημα, καθώς πίστευαν ότι στα χέρια τους η ομάδα θα καταφέρει να επιβιώσει. Αρκετά ρομαντικό, όμως τόσο ουτοπικό, ώστε να επιβιώσει σε συνθήκες επαγγελματικού αθλητισμού στην σημερινή εποχή. Φυσικά, όσοι δεν συμφώνησαν με αυτήν την πρακτική αποχώρησαν και δημιούργησαν την «Ομόνοια 1948», ή αλλιώς όπως οι ίδιοι την αποκαλούν, η «Ομόνοια του Λαού». Το συγκεκριμένο σωματείο διαθέτει μόνο ποδοσφαιρικό τμήμα, αφού τα υπόλοιπα αθλήματα υπάγονται ακόμα στην ερασιτεχνική Ομόνοια και όχι σε κάποιον τρίτο χρηματοδότη.

Για την ιστορία η «Ομόνοια 1948», ξεκίνησε από το αγροτικό πρωτάθλημα (το αντίστοιχο ερασιτεχνικό στην Ελλάδα) και φέτος κέρδισε την άνοδο της στην 2^η κατηγορία και πλέον την χωρίζει μονάχα μια κατηγορία από το να συναντηθεί με την Ομόνοια Ltd πλέον.

Ο μαέστρος της

Έπρεπε να περάσουν 11 ολόκληρα χρόνια για να βρει αφορμή ο κόσμος της Ομόνοιας να ξεχυθεί στους δρόμους και να πανηγυρίσει το πρωτάθλημα. Ο μαέστρος της επιτυχίας αυτής είναι ο Νορβηγός τεχνικός, Χένινγκ Μπεργκ. Επανέφερε την ομάδα στην κορυφή της Κύπρου, αλλά πραγματοποίησε και μια αξιοπρεπέστατη ευρωπαϊκή πορεία.  Κατάφερε να μπει σε όμιλο ευρωπαϊκής διοργάνωσης για πρώτη φορά στην ιστορία της ομάδας, αλλά και να πετύχει και την πρώτη της νίκη.

Γεννημένος στο Άιντσβολ της Νορβηγίας, ξεκίνησε την καριέρα του στην προπονητική από ομάδες της χώρας του. Η πρώτη γνωστή ομάδα που ανέλαβε, ήταν η Λίλεστρομ για τρία χρόνια (2008-2011). Επόμενος σταθμός του ήταν η Αγγλική Μπλάκμπερν, από την οποία μάλιστα πέρασε και ως ποδοσφαιριστής πριν «κρεμάσει» τα παπούτσια του. Η κατάληξη αυτής της συνεργασίας δεν ήταν και η καλύτερη, όμως. Ο Νορβηγός απολύθηκε και οι δύο πλευρές έλυσαν τις διαφορές τους στα δικαστήρια.

Ακολούθησε η Λέγκια Βαρσοβίας. Εκεί βρήκε το κατάλληλο περιβάλλον, ώστε να δουλέψει ανεπηρέαστος από εξωτερικούς παράγοντες. Η δουλειά του φάνηκε γρήγορα. Ανέλαβε την ομάδα στις αρχές του 2014 και κατάφερε να κατακτήσει τον τίτλο στο τέλος της σεζόν. Ήταν το πρώτο του πρωτάθλημα στην προπονητική του καριέρα. Μάλιστα, την επόμενη χρονιά, ευτύχησε να πανηγυρίσει και την κατάκτηση του κυπέλλου. Έπειτα, ακολούθησαν η Βιντεότον στην Ουγγαρία και η Στάμπεκ στην Νορβηγία, όμως δεν υπάρχει κάτι αξιοσημείωτο στο πέρασμα του από αυτές.

Κάπως έτσι, ήρθε και η πρόταση από τον κυπριακό σύλλογο το 2019. Από την αρχή κιόλας, φάνηκε το έργο του στην ομάδα. Συμπαγής αμυντικά, δεχόμενη ελάχιστες φάσεις από οποιονδήποτε αντίπαλο, ενώ στην επίθεση είχε υψηλά ποσοστά αποτελεσματικότητας.

Σχολή «Σερ Άλεξ Φέργκιουσον»

Ως ποδοσφαιριστής μπορεί να μην ήταν και ο καλύτερος αμυντικός, όμως, ήταν ένας μαχητικός παίκτης δίνοντας τα πάντα στον αγωνιστικό χώρο. Με 159 συμμετοχές στην τετραετία που έμεινε στην Μπλάμπερν, ο Χένινγκ Μπεργκ ήταν και μέλος της εκπληκτικής ομάδας που κατέκτησε το πρωτάθλημα στην Αγγλία το 1993-94.

Για αυτό τον λόγο κέρδισε και την εμπιστοσύνη του πιο πετυχημένου προπονητή στην Πρέμιερ Λιγκ, Σερ Άλεξ Φέργκιουσον. Τον πήρε κοντά του στην Μάντσεστερ Γιουνάιντετ και στα τρία χρόνια παραμονής του στο «Όλντ Τράφορντ» κατέγραψε 66 συμμετοχές σημειώνοντας 2 γκολ. Κατέκτησε δύο πρωταθλήματα, ένα κύπελλο, ενώ είχε και ενεργό ρόλο στην χρονιά του τρεμπλ το 1999 μέχρι και τον αλησμόνητο τελικό της Βαρκελώνης.

Η συμπόρευση μαζί με τον Φέργκιουσον ήταν μεγάλο σχολείο για τον Νορβηγό τεχνικό. Ξέρει από πρώτο χέρι πώς είναι να δουλεύεις σε κορυφαίο επίπεδο, να μπορείς να αντιμετωπίζεις την ανάλογη πίεση και να διαχειρίζεσαι μια ομάδα. Απέδειξε πόσο σημαντική ήταν η συνεργασία με τον κορυφαίο προπονητή του κορυφαίου -διαχρονικά- πρωταθλήματος. Έχει ήδη δώσει μια ιδέα για τις ικανότητές του, όμως, ο Νορβηγός δείχνει να μπορεί να αλλάξει τον ρου της ιστορίας για την Ομόνοια και να γράψει το όνομα του με «χρυσά» γράμματα.

Οι πρωταγωνιστές

Τα προηγούμενα χρόνια στην κορυφή της επίθεσης είχε τον Ματ Ντάρμπισαϊρ. Το περασμένο καλοκαίρι αποχώρησε και αρχικά το κενό του κλήθηκε να καλύψει ο Ντούρις, ο οποίος έκλεισε την χρονιά με μόλις δύο τέρματα. Στα μισά της σεζόν αποκτήθηκε ο Μάριο Στσέποβιτς. Ο Σέρβος ανταποκρίθηκε από την αρχή στα καθήκοντα του. Σε 16 αναμετρήσεις πέτυχε 8 γκολ, βάζοντας και αυτός το δικό του λιθαράκι στην κατάκτηση του τροπαίου. Άλλα 8 γκολ πέτυχε και ο Ασαντέ. Παρά το γεγονός ότι αγωνίζεται ως εξτρέμ, κατάφερε να κάνει την υπέρβαση και να βοηθήσει στο σκοράρισμα.

Στην μεσαία γραμμή ξεχώρισαν οι Ζόρδι Γκόμεθ και ο Κούσουλος. Έτρεξαν άπειρα χιλιόμετρα κατά την διάρκεια της σεζόν και ήταν υπεύθυνοι να οργανώσουν το παιχνίδι για το «Τριφύλλι».

Εκτός από τους έμπειρους και μπαρουτοκαπνισμένους, ο Μπεργκ είχε και δύο ταλέντα στην διάθεσή του, οι οποίοι μόνο για να συμπληρώνουν το ρόστερ δεν υπήρχαν. Ο λόγος για τον 19χρονο Μαρίνο Τζιωνή και τον 17χρονο Λοΐζο Λοΐζου. Ο Τζιωνής, με 32 συμμετοχές φέτος και 7 γκολ και ο Λοΐζου με 27 παρουσίες και 2 τέρματα. Αμφότεροι έχουν πραγματοποιήσει εμφανίσεις, με την εθνική ομάδα της Κύπρου και αναμενόμενα έχουν κινήσει το ενδιαφέρον άλλων, μεγαλύτερων ευρωπαϊκών ομάδων. Το μέλλον αναμφισβήτητα τους ανήκει!

Δε θα μπορούσε να λείπει από τους πρωταγωνιστές και ο πορτιέρο των πρωταθλητών, Φαμπιάνο. Πραγματικός κέρβερος κάτω από τα δοκάρια με καθοριστικές επεμβάσεις κατά την διάρκεια της σεζόν. Δέχτηκε μόνο 17 τέρματα. Μια πραγματικά πολύ καλή επίδοση, ειδικά αν αναλογιστεί κανείς, ότι η 2^η καλύτερη άμυνα είχε δεχτεί 30 γκολ, 13 παραπάνω από αυτήν της Ομόνοιας.

Η χρονιά έκλεισε ονειρεμένα. Στον σύλλογο αυτή η χρονιά πρέπει να είναι το ορόσημο των επιτυχιών. Να συνεχιστεί η δουλειά και ο σωστός σχεδιασμός, να έρθουν ακόμα περισσότεροι τίτλοι και στην Ευρώπη να χτίσει όνομα με καλές πορείες.