Βιγιαρεάλ όπως… Μαρούσι

Μα καλά θα αναρωτηθεί κάποιος τι δουλειά έχει μία ισπανική πόλη με την περιοχή των βορείων προαστίων της Αττικής.

Και όμως από την Πέμπτη (27/5) αυτές οι δύο πόλεις έχουν ένα κοινό και δεν αναφερόμαστε σε κάποια αδελφοποίηση αλλά στον αθλητισμό.

Η Βιγιαρεάλ στέφθηκε άξια Κυπελλούχος Ευρώπης την Τετάρτη (26/5) επικρατώντας, στο Γκντανσκ της Πολωνίας, της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στη διαδικασία των πέναλτι με 11-10.

Ήταν ένα ματς ακατάλληλο για καρδιακούς με το «κίτρινο υποβρύχιο» να φτάνει στην κατάκτηση του Europa League παρότι δεν ήταν το φαβορί της αναμέτρησης. Οι παίκτες του Ουνάι Έμερι έπαιξαν όπως ακριβώς έπρεπε απέναντι στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και μετά από μία… πραγματική «ρώσικη ρουλέτα» με 21 εύστοχα πέναλτι και… μοιραίο τον πορτιέρο των Άγγλων, Ντε Χέα που ήταν ο μοναδικός άστοχος στη διαδικασία, έφτασαν στο τρόπαιο.

Ένα τρόπαιο το οποίο μπορεί να ήταν το τέταρτο για τον προπονητή των Ισπανών, μετά τα τρία συνεχόμενα με τη Σεβίλλη (2013-2014, 2014-2015 και 2015-2016), όμως για το «κίτρινο υποβρύχιο» αυτός ο τίτλος ήταν ο πρώτος της ιστορίας της. Για μία ομάδα που πρωτοσυστήθηκε στην κορυφαία κατηγορία της Ισπανίας τη σεζόν 1998-1999 όπου ήταν περαστική.

Όμως με την επιστροφή της πέτυχε τις πρώτες της επιτυχίες με τη συμμετοχή στα ημιτελικά του Champions League τη σεζόν 2005-2006 χάνοντας το εισιτήριο του τελικού για ένα χαμένο πέναλτι του Ρικέλμε στη ρεβάνς με την Άρσεναλ, ενώ δύο χρόνια αργότερα κατέλαβε τη 2η θέση στην Primera Division. Η σεζόν 2011-2012 ήταν οδυνηρή για το «κίτρινο υποβρύχιο» καθώς υποβιβάστηκε, όμως με την άμεση επιστροφή άρχισαν οι επιτυχίες με αποκορύφωμα αυτή της Πέμπτης.

Και πάμε τώρα στο Μαρούσι. Το Μαρούσι που μεγαλούργησε στα τέλη της δεκαετίας του 90 και στις αρχές του 2000 σε Α1 και Ευρώπη πέτυχε εκτός συνόρων τη μεγαλύτερη του επιτυχία. Ήταν στις 17 Απριλίου 2001 όταν η ομάδα του Βαγγέλη Αλεξανδρή επικρατούσε στη Βαρσοβία της γαλλικής Σαλόν με 74-72 κατακτώντας το Κύπελλο Σαπόρτα.

Η μεγαλύτερη στιγμή της ιστορίας του Αμαρουσίου που απαρτιζόταν από εξαιρετικούς παίκτες Τζίμι Ολιβερ, Ασράφ Αμάγια, Βασίλι Ευθύμοφ, Γιώργο Μασλαρινό, Σωτήρη Νικολαϊδη, Δημήτρη Μαρμαρινό, Αλέξη Φαλέκα, Βαγγέλη Βουρτζούμη και Δημήτρη Καραπλή.

Σε έναν τελικό με δραματική εξέλιξη οι δύο εύστοχες βολές του Σωτήρη Νικολαΐδη σε συνδυασμό με το ότι οι Γάλλοι δεν κατάφεραν να κάνουν καν σουτ στην τελευταία φάση της αναμέτρησης έδωσαν το τρόπαιο στην αθηναϊκή ομάδα. Ένα τρόπαιο το πρώτο και μοναδικό μέχρι σήμερα για το Μαρούσι, το οποίο τη σεζόν 2001-2002 έφτασε μέχρι τα ημιτελικά του Κυπέλλου Κόρατς, χάνοντας την πρόκριση από τη Λοκομοτίβ Βόντι. Οι Μαρουσιώτες έπαιξαν και δεύτερο τελικό Ευρώπης, τη σεζόν 2003-2004 και πιο συγκεκριμένα για το Fiba Europe League χάνοντας από τη σαφώς ανώτερη Ούνικς Καζάν με 87-63.

Πολύ απλά, Βιγιαρεάλ και Μαρούσι συνδέονται με το γεγονός της κατάκτησης διεθνούς τίτλου και όχι εγχώριου κάτι πολύ σπάνιο και σίγουρα ιδιαίτερο. Και μάλιστα αμφότερα έλαβαν χώρα σε πολωνικό έδαφος. Στο Γκντανσκ ήταν η ποδοσφαιρική Βιγιαρεάλ που σήκωσε το Europa League το 2021, στη Βαρσοβία το μπασκετικό Μαρούσι που κατέκτησε το Κύπελλο Κόρατς το 2001.