Σνούκερ: Η ώρα των ημιτελικών

Το τριήμερο των ημιτελικών στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Σνούκερ αρχίζει και το koubanezos.gr σας παρουσιάζει τα «συν» και τα «πλην» των τεσσάρων μονομάχων.

And then there were four.

Το ανανεωμένο set up στο Crucible, με το ένα τραπέζι, στη μέση της αίθουσας. Χωρίς χειροκροτήματα να σου αποσπούν την προσοχή από την απέναντι πλευρά. Και με τον κάθε παίκτη καθισμένο στη δική του γωνιά, να ζει το όνειρό του χωρίς να νιώθει το βλέμμα ή την ανάσα του αντιπάλου του.

Η ώρα των ημιτελικών στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Σνούκερ έφτασε. Η αγωνιστική σεζόν κορυφώνεται ύστερα από οκτώ «γεμάτους» μήνες και μόλις τέσσερις «μονομάχοι» έχουν απομείνει να διεκδικούν το… ιερό δισκοπότηρο του σπορ.

Ποιοι θα βρεθούν στον τελικό; Ποιος θα είναι ο νέος παγκόσμιος πρωταθλητής;

Στιούαρτ Μπίνγκαμ (18) – Μαρκ Σέλμπι (4)

Πέμπτη 29/4 (15:00), Παρασκευή 30/4 (12:00 και 21:00), Σάββατο 1/5 (16:30)

Οι περισσότεροι ήθελαν τον Ρόνι Ο’Σάλιβαν αντίπαλο του Μαρκ Σέλμπι στον ημιτελικό του Table 1, όμως σπάνια τα πράγματα εξελίσσονται όπως τα περιμένουμε στο Παγκόσμιο.

Ο Rocket αποχαιρέτισε τη διοργάνωση νωρίς (κοντεύει μία εβδομάδα από τον αποκλεισμό του από τον Άντονι ΜακΓκιλ) και στον ημιτελικό έφτασε τελικά ο Στιούαρτ Μπίνγκαμ. Ο οποίος συνέχισε την παράδοση των τελευταίων ετών, που θέλει τουλάχιστον έναν παίκτη προερχόμενο από τα προκριματικά, να φτάνει στους «4».

Στην πράξη, βέβαια, ο 44χρονος άσος είναι παίκτης δεκάδας, αλλά αυτό δεν αλλάζει ιδιαίτερα τις πιθανότητές του απέναντι στον Σέλμπι. Μπαίνει στον ημιτελικό ως μεγάλο αουτσάιντερ και γνωρίζει ότι θα πρέπει να ξεπεράσει τα όριά του για να νικήσει έναν αντίπαλο που υπερτερεί σε όλους τους τομείς.

Πόσο εύκολο είναι αυτό; Σίγουρα όχι πολύ. Όμως, ο παγκόσμιος πρωταθλητής του 2015 έχει κάθε λόγο να πιστεύει ότι μπορεί να τα καταφέρει. «Ατσαλωμένος» από τις νίκες επί του Ντινγκ και του ΜακΓκιλ σε decider, θέλει να διαψεύσει τα προγνωστικά.

Ο Σέλμπι μάλλον δεν θα περίμενε ούτε ο ίδιος ότι θα έφτανε τόσο ξεκούραστα στα ημιτελικά. Μόνο ο Μαρκ Άλεν του πρόβαλε κάποια αντίσταση στο δεύτερο σκέλος του αγώνα τους για τους «16» και με συνολικό απολογισμό frames 36-11, είναι το απόλυτο φαβορί όχι μόνο για την πρόκριση στον τελικό, αλλά και για το τρόπαιο.

Στα «υπέρ» του Σέλμπι, είναι φυσικά ο χαρακτήρας του. Δεν πρέπει να έχει υπάρξει άλλος παίκτης σνούκερ στο παρελθόν, με τη δική του θέληση και ικανότητα να αντιπαρέρχεται κάθε λογής δυσκολίες.

Ακόμα κι όταν δεν βρίσκεται σε φόρμα, μπορεί να βρει τον τρόπο να νικήσει οποιονδήποτε αντίπαλο. Κοτζάμ Παγκόσμιο κατέκτησε (το 2016) χωρίς να πιάσει κορυφαία απόδοση. Μόνο επειδή είχε πείσει τους υπόλοιπους ότι είναι καλύτερος.

Τα προηγούμενα χρόνια, βέβαια, δέχθηκε ισχυρά πλήγματα στο Crucible, με αποκορύφωμα αυτό στον περσινό ημιτελικό με τον Ο’Σάλιβαν. Όμως, η συνεργασία του με τον μετρ της αθλητικής ψυχολογίας, Κρις Χένρι, έχει αρχίσει να αποδίδει καρπούς.

Για όλους αυτούς τους λόγους είναι αουτσάιντερ ο Μπίνγκαμ, αυτό όμως δεν του στερεί το δικαίωμα στο όνειρο. Διαφορετικά δεν θα είχε στεφθεί παγκόσμιος πρωταθλητής το 2015, μια και κανείς δεν περίμενε ότι θα νικούσε διαδοχικά τους Ο’Σάλιβαν, Τραμπ και Μέρφι.

Το πρόβλημα για τον άσο από το Έσεξ είναι η αστάθειά του, η οποία γίνεται πιο έντονη όσο γερνάει. Μπορεί να ευστοχήσει στην πιο δύσκολη μπάλα και λίγα δευτερόλεπτα αργότερα να αστοχήσει στην πιο εύκολη.

Γι’ αυτό το λογικό ποντάρισμα δεν μπορεί να μην ξεκινήσει από τον Σέλμπι, με ένα σεβαστό χάντικαπ για να ανέβει η απόδοση. Δύσκολα θα αντέξει ο Μπίνγκαμ την πίεση που θα δεχθεί σε ένα τόσο μακροσκελές παιχνίδι, από τον πιο σκληρό αντίπαλο που θα μπορούσε να του τύχει στην περίσταση.

Η μελέτη της ιστορίας των αναμετρήσεων δεν οδηγεί σε ασφαλή συμπεράσματα, μια και οι δύο παίκτες έχουν αναμετρηθεί μόνο σε έναν multi-session αγώνα. Τον ημιτελικό του International Championship του 2016, που βρήκε θριαμβευτή τον Σέλμπι με 9-3.

Δεν μπορεί να αγνοηθεί στοιχηματικά και η ικανότητα και των δύο παικτών στο σκοράρισμα. Καλό value έχει η επίτευξη maximum break (147) από οποιονδήποτε παίκτη και ο Μπίνγκαμ θα κυνηγήσει σίγουρα μία τέτοια ευκαιρία, αν του δοθεί – ήδη μετρά δύο απόπειρες στο τρέχον τουρνουά.

Για κάποιον περίεργο λόγο, μάλιστα, ο Σέλμπι είναι ο παίκτης που έχει δει τους αντιπάλους του να πετυχαίνουν maximum περισσότερες φορές από οποιονδήποτε άλλον (6)!

Κάιρεν Γουίλσον (6) – Σον Μέρφι (7)

Πέμπτη 29/4 (21:00), Παρασκευή 30/4 (16:30), Σάββατο 1/5 (12:00 και 21:00)

Από και που περιμέναμε πρόωρο τελικό μεταξύ του Νιλ Ρόμπερτσον με τον Τζαντ Τραμπ, μας προέκυψαν ο Κάιρεν Γουίλσον και ο Σον Μέρφι. Δεν μας… χάλασε, που λέμε.

Τι να κάνουμε, όμως, από τη στιγμή που οι δύο πιο φορμαρισμένοι παίκτες της σεζόν, «λύγισαν» και φέτος από την πίεση; Η κατάρρευση του Αυστραλού όταν ο Γουίλσον του έβαλε δύσκολα ήταν παροιμιώδης, ενώ ο Τραμπ έμοιαζε και στα τρία παιχνίδια του… μαγκωμένος. Σαν κάτι να τον κρατούσε, με αποτέλεσμα να μην παίξει ποτέ όσο καλά μπορούσε.

Δεν έχει νόημα, λοιπόν, να ασχολούμαστε περισσότερο με τους ηττημένους, αφού έχουμε μπροστά μας τους νικητές. Δύο παίκτες που όλοι υπολογίζουν θεωρητικά πριν από κάθε τουρνουά, όμως λίγοι θα πόνταραν τα λεφτά τους σ’ αυτούς για την κατάκτηση του τροπαίου.

Ο Γουίλσον, δεν έχει επονομαστεί τυχαία Warrior (πολεμιστής). Δεν είναι τόσο χαρισματικός όσο άλλοι κορυφαίοι παίκτες, δουλεύει όμως πολύ σκληρά και στην εξάσκηση και στους αγώνες και δεν τα παρατάει σχεδόν ποτέ.

Δεν φοβάται κανέναν αντίπαλο και έχει την ικανότητα να φέρνει παιχνίδια που του ξεφεύγουν στα μέτρα του. Και δεν δίνει δεκάρα για το αν το σνούκερ που θα παίξει είναι ελκυστικό – χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν είναι ικανός να σκοράρει ακατάπαυστα. Ένας Σέλμπι σε μικρογραφία!

Ο Μέρφι, από την άλλη πλευρά, έχει τη φήμη του γκαφατζή. Και πράγματι έχει λιγότερες διακρίσεις από όσες θα έπρεπε βάσει ταλέντου. Είναι απίστευτο ότι μετά το Παγκόσμιο του 2005, το οποίο κατέκτησε ως qualifier εκπλήσσοντας τους πάντες, δεν το έχει κατακτήσει καμία άλλη φορά, αφότου εξελίχθηκε σε top παίκτη.

Με άκρως επιθετική νοοτροπία και «δολοφονικό» long potting, είναι ικανός να νικήσει τους πάντες στη μέρα του. Στο φετινό τουρνουά παρουσιάζεται βελτιωμένος και στο τακτικό κομμάτι, που ήταν ανέκαθεν η αχίλλειος πτέρνα του.

Το γεγονός ότι δουλεύει κι αυτός με τον Κρις Χένρι, όπως ο (καλός του φίλος του) Μαρκ Σέλμπι, δεν είναι τυχαίο. Και μάλλον του βγαίνει σε καλό ότι προερχόταν από μία κάκιστη σεζόν, χωρίς διακρίσεις. Είναι φρέσκος, δεν νιώθει την πίεση που θα ένιωθε ως φαβορί κι έκανε το παιχνίδι του.

Οι δύο παίκτες είναι εντελώς διαφορετικοί κι αυτό κάνει ακόμα πιο δύσκολη να εκτιμήσει κανείς πώς θα εξελιχθεί ο ημιτελικός. Ο Μέρφι είναι πιο χαρισματικός, όμως ο Γουίλσον είναι πιο δυσκολοκατάβλητος.

Η ιστορία των αναμετρήσεών τους περιλαμβάνει πολλά ματς μικρής διάρκειας. Στον μοναδικό τελικό, στο Welsh Open του 2020, ο Μέρφι ήταν σαρωτικός. Νίκησε 9-1, κερδίζοντας όμως αρκετά frames στις λεπτομέρειες.

Αν δεν παρακολουθήσουμε το πρώτο σκέλος, δεν θα βγάλουμε συμπέρασμα για το ποιος βρίσκεται πιο κοντά στη νίκη. Κάτι μας λέει, πάντως, ότι όποιος πάρει προβάδισμα, μπορεί να επικρατήσει σχετικά εύκολα. Γι’ αυτό ξεκινάμε με το under 29,5 frames – παρά τους κινδύνους που πάντοτε κρύβει ένα τέτοιο ποντάρισμα.

Πιστεύω, τέλος, ότι ο Μέρφι έχει καλύτερες πιθανότητες να μπει πιο δυναμικά στο ματς και να πάρει προβάδισμα στο πρώτο mini session. Ο Γουίλσον άργησε να πάρει μπρος και στους τρεις προηγούμενους αγώνες του (αν και αυτό μπορεί να αλλάξει σήμερα).