Λίβερπουλ. Τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε;

Αν έλεγε κανείς στις αρχές της σεζόν ότι αρχές Απρίλη η Λίβερπουλ θα ήταν στην 7^η θέση της Πρέμιερ Λιγκ, 25 βαθμούς μακριά από την κορυφή και μόλις 5 βαθμούς μπροστά από την 10^η Άστον Βίλα, σίγουρα θα τον περνούσαν για τρελό ή εμπαθή. Η πρωταθλήτρια Αγγλίας και πρωταθλήτρια Ευρώπης το 2019 να έχει το μεγάλη πτώση. Αποκλείεται. Και ας συμβαίνουν τρελά πράγματα στο ποδόσφαιρο. Έλα όμως που έγινε. Έλα που η Λίβερπουλ, από εκεί που ήταν αήττητη στο Άνφιλντ 68 σερί αγώνες, τούτη την στιγμή μετρά 6 συνεχόμενες ήττες, έχοντας παράλληλα σκοράρει σε αυτές τις αναμετρήσεις μόλις ένα γκολ. Τι έγινε; Τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε; Τι αποχώρησαν αρκετοί ποδοσφαιριστές και ήρθαν στην θέση τους άλλοι που δεν είναι τελικά στο επίπεδο που αναμενόταν;

O κορεσμός της Λίβερπουλ

Όχι αλλά σε αυτή την ερώτηση κρύβεται και ένα μέρος της εξήγησης, ένα από τα δύο βασικότερα, για την αγωνιστική πτώση και άθλια εικόνα της Λίβερπουλ την φετινή σεζόν. Ένα από τους λόγους λοιπόν που βρίσκεται σε τέτοια κατάσταση η ομάδα αυτήν την αγωνιστική περίοδο είναι ότι δεν φρόντισε το καλοκαίρι να ανανεώσει και να φρεσκάρει το ρόστερ. Να αλλάξει κάποιους ποδοσφαιριστές από τον βασικό κορμό της ομάδας. Μετά από τρία χρόνια, στα οποία κατέκτησαν τα πάντα, το πολυπόθητο πρωτάθλημα, το Τσάμπιονς Λιγκ, πέτυχαν ιστορικές νίκες και ανατροπές που θα μνημονεύονται για πάντα, οι ποδοσφαιριστές χόρτασαν, γέμισαν. Κατάφεραν τα πάντα. Υπάρχει πλέον στην ομάδα αγωνιστικός κορεσμός. Οι παίκτες ικανοποιήσαν κάθε επιθυμία, κάθε στόχο που είχαν όταν ξεκινούσαν μαζί ως γκρουπ υπό τον Κλοπ πριν από κάποια χρόνια. Δεν έχουν πλέον την σπίθα που διέθεταν μερικά καλοκαίρια πίσω.

Η Λίβερπουλ, λοιπόν, έπρεπε να φροντίσει το καλοκαίρι να φρεσκάρει το ρόστερ με καινούριους ποδοσφαιριστές ώστε να προλάβει την συγκεκριμένη κατάσταση. Το έχει δει να συμβαίνει και σε άλλες ομάδες και μάλιστα πρόσφατα. Το έχει δει να συμβαίνει στην Ρεάλ μετά τα τρία συνεχόμενα Τσάμπιονς Λιγκ, όπου ακολούθησαν δύο συνεχόμενοι αποκλεισμοί στους «16» της διοργάνωσης. Το έχει δει να συμβαίνει στην Τότεναμ με τον Μαουρίτσιο Ποτσετίνο. Δεν έγινε ξαφνικά κακός προπονητής ο Αργεντίνος πέρυσι, ούτε οι ποδοσφαιριστές άχρηστοι. Τόσα χρόνια όμως που δούλευαν ως γκρουπ έπιασαν ταβάνι, έφτασαν στο πικ, δεν είχαν κάτι παραπάνω να προσφέρουν ως σύνολο.

Οι τραυματισμοί

Η δεύτερη βασική εξήγηση για την άθλια εικόνα της Λίβερπουλ φέτος είναι φυσικά οι πολλοί και σημαντικοί τραυματισμοί. Με πρώτο και κορυφαίο αυτόν που όταν ήρθε άλλαξε πλήρως την συμπεριφορά της ομάδας. Τον Βίρχιλ Φαν Ντάικ. Από τον δικό του τραυματισμό ξεκίνησε και η αγωνιστική κατάρρευση της ομάδας. Όπως τότε που αποκτήθηκε, έτσι και τώρα που έπαθε την ζημιά στον χιαστό μεταμορφώθηκε η εικόνα των «ρεντς». Τον Ολλανδό ακολούθησε ο Γκόμεζ και έπειτα ο Μάτιπ. Η Λίβερπουλ έμεινε χωρίς στόπερ, οπότε αναγκάστηκαν να γυρίσουν στο κέντρο της άμυνας ο Χέντερσον και ο Φαμπίνιο.

Τι συνέβη μετά; Σαν ντόμινο η άμυνα παρέσυρε το κέντρο. Το διέλυσε και αυτό. Δίχως τον αρχηγό εκεί και τον Βραζιλιάνο χαφ, τραυματίστηκε ο Τιάγκο, συνέχισε τα προβλήματα ο Κεϊτά, δεν επανήλθε ποτέ σε καλά επίπεδα μετά τον τραυματισμό του ο Τσάμπερλεϊν και ο Κλοπ έμεινε με μόνες επιλογές τον Βαϊνάλντουμ (βιονικός), τον πιτσιρικά τον Τζόουνς και τον Μίλνερ που συχνά πυκνά βγάζει και αυτός προβλήματα μυϊκά. Και πάμε και στην επίθεση που ένας πήγε να βρει ρυθμό και να δώσεις λύσεις στα αρκετά παιχνίδια που οι Μανέ, Σαλάχ και Φιρμίνο δεν ήταν σε καλή κατάσταση, και τραυματίστηκε και αυτός. Έξω λοιπόν και ο Ζότα για μεγάλο διάστημα. Δύσκολα λοιπόν να βρει με τόσα προβλήματα τις δικές του σταθερές ο Κλοπ.

Τραυματισμοί, λοιπόν και αγωνιστικός κορεσμός είναι οι δύο βασικές εξηγήσεις που μπορεί κανείς να δώσει στο μεγάλο πρόβλημα που αντιμετωπίζει την φετινή σεζόν η Λίβερπουλ. Το οποίο μπορεί να γίνει ακόμη μεγαλύτερο…