Γραφείο Τελετών «ο Τριήμερος Λάζαρος»

Να απαντήσουμε, λοιπόν στον φίλο περί Τζον Πέρκινς. Όχι, δεν πέθανε ο άνθρωπος, χτύπα ξύλο! Ζει και βασιλεύει και δείχνει υγιέστατος, κυρίως ανάμεσα στους «αγρίους» του δάσους του Αμαζονίου στο Εκουαδόρ! Και το βιβλίο του «Εξομολογήσεις ενός Οικονομικού Εκτελεστή» (Confessions of An Economic Hitman) είχε τεράστια απήχηση, κυρίως στις Η.Π.Α. όπου δεν θεωρείται καθόλου, μα καθόλου ένα βιβλίο της πλάκας. Και ακόμα πουλιέται σωρηδόν. Όσο για τις διαλέξεις του, πολύ δημοφιλείς…

Μόλις κυκλοφόρησε το βιβλίο, έγινε μπεστσέλερ του amazon.com, του ιντερνετικού βιβλιοπώλη που κάνει θραύση παγκοσμίως. Σύντομα έγινε μπεστσέλερ στη λίστα των Τάιμς της Νέας Υόρκης (δεν υπάρχει πιο σημαντική στις Η.Π.Α,) και στη συνέχεια σε εννιά ακόμα σεβαστές αμερικανικές λίστες μπεστσέλερ. Υπήρξαν 5 ανατυπώσεις στις 5 πρώτες εβδομάδες της κυκλοφορίας του, είχε γίνει ανάρπαστο. Μεταφράστηκε σε εννιά γλώσσες και ακολουθούν πολλές άλλες. Οπότε, κανένας δεν μπορεί να τον πει «φαιδρό», σωστά; Και κανένας δεν τόλμησε να του κινήσει αγωγή. Μα, κάτσετε ένα λεπτό, αυτός ο άνθρωπος αναφέρει ΤΑ απίστευτα στο βιβλίο του, μάλιστα λίγο ή πολύ κατονομάζει έναν τέως Υπουργό Εξωτερικών και έναν Αμύνης των Η.Π.Α., ως ηθικούς αυτουργούς σε πολιτική δολοφονία. Ούτε τσιμουδιά από κανέναν. Κατηγορεί ευθέως τη CIA για πολιτικές δολοφονίες. Ούτε τσιμουδιά και ζει και βασιλεύει. Λέει για μίζα μισού εκατομμυρίου δολαρίων που είχε πάρει για να κρατήσει το στόμα του κλειστό, κατονομάζοντας μεγάλη εταιρία, ούτε μηνύσεις, ούτε τίποτα. Τώρα, ώρα να παραθέσω το χθεσινό μέιλ ενός άλλου ελαφρά «δύσπιστου» φίλου:

 —– Original Message —–

From: (Λογοκρισία)

To:

Sent: Wednesday, May 11, 2005 9:40 AM

Subject: “Ομάδα“

Καλημέρα Γιώργο. Κάθομαι και διαβάζω καθημερινά τη 2η σελίδα και ομολογώ ότι είναι και ο βασικός λόγος που πληρώνω ακόμα συνδρομή, καθώς έχω κόψει πια το στοίχημα, αραιά και που πιά.

Θα ήθελα να πω ότι συμφωνώ αρκετά με τη γραμμή σου, βρισκόμαστε στην ίδια “ομάδα”, όμως είναι όντως άξιο απορίας πως ένα σύστημα που μπορεί και “καθαρίζει” τη μπουγάδα του σε τόσο υψηλά επίπεδα, με ελεγχόμενα τα

ΜΜΕ (κάτι που συμφωνώ κι εγώ ότι είναι) να είναι ζωντανός και να δίνει  συνεντεύξεις…

Είναι κάτι το οξύμωρο. Από τη στιγμή που όντως ο τύπος ήταν γνώστης κάποιων σημαντικών πληροφοριών, πως και τους “ξέφυγε”? Δες το λίγο ψυχρά… Δεν “κολλάει” Και επαναλαμβάνω. Είμαστε στην ίδια ομάδα…

Καλημέρα, (λογοκρισία)

Απαντώ: Φίλτατε, ο «τύπος» δεν ήταν απλά γνώστης σημαντικών πληροφοριών που κατάφερε να επιζήσει για να δώσει συνεντεύξεις. Ήταν μέσα στα πράγματα ως «δράστης» και όχι απλά ως γνώστης. Και οι συνεντεύξεις που έδωσε, ήταν χάρη στο βιβλίο του, με το οποίο τους «ξέσκισε». Εκείνο που πολλοί δεν βλέπουν, όμως, είναι ότι το να βγει κάποιος στο ξέφωτο και να γράψει, ή να μιλήσει, εκεί που δεν τον περιμένει κανένας, είναι η καλύτερη άμυνά του. Η επίθεση είναι η καλύτερη άμυνα και δεν είναι μόνο στο ποδόσφαιρο που ισχύει αυτό το δόγμα.

Ας πάρουμε έναν που δεν μίλησε, αλλά περίμενε να μιλήσει κάνοντας έρευνες που είχανε πέσει στην αντίληψη των μπόσικων. Αυτός ήταν ο τέως εκδότης κομπιουτεράδικου εντύπου και μετέπειτα δημοσιογράφος/ερευνητής, ο Ντάνι Κασολάρο, ο οποίος έψαξε βαθειά μια λαμογιά του υπουργείου Δικαιοσύνης των Η.Π.Α., που μαζί με μια εταιρία λογισμικού, «στήσανε» μια άλλη εταιρία για να πάρει η πρώτη, που είχε άκρες με τον υπουργό, μέσα από τα χέρια της δεύτερης σχεδόν τζάμπα και λόγω στημένης και παράνομης πτώχευσης, ένα εκπληκτικό λογισμικό/database που ακόμα χρησιμοποιείται σε όλα τα δικαστήρια και αστυνομικούς σταθμούς των Η.Π.Α. και κάποιες μυστικές υπηρεσίες, τόσο αμερικανικές, όσο και ξένες. Ήταν ένα πολύ σοβαρό θέμα, μια συνωμοσία με εμπλεκόμενους το υπουργείο Δικαιοσύνης και τις μυστικές υπηρεσίες. Και ο Κασολάρο είχε χτυπήσει «φλέβα χρυσού», όχι μόνο για τη λαμογιά του λογισμικού, αλλά και για φόνους που συνδέονταν με αυτή και με κάτι ανταλλαγές όπλων και λογισμικού για κόκα. Και τι έγινε; Τον βρήκανε νεκρό σε μπάνιο ξενοδοχείου της Βιργινίας, με κομμένες τις φλέβες και με εξαφανισμένες τις σημειώσεις του. Αυτοκτονία, αποφάνθηκε το κατεστημένο! Μάλιστα… Γιατί είχε πάει στη Βιργινία ο Κασολάρο; Διότι θα συναντούσε εκεί έναν «πληροφοριοδότη», που του είχε πει στο τηλέφωνο πράγματα για την υπόθεση με τόσες λεπτομέρειες, που ο Κασολάρο πίστεψε ότι ήταν γνήσιος. Πριν φύγει, όμως, είχε πει στον αδερφό του: «Αν ακούσεις ότι πέθανα, μην πιστέψεις ότι ο θάνατος ήταν φυσικός». Και περάσανε το λείψανο από γενεές δεκατέσσερις με νεκροψίες και ταριχεύσεις ΠΡΙΝ ειδοποιηθεί ο πλησιέστερος συγγενής – παράνομα!!!

Και η Μόνικα Λεβίνσκι τι έκανε; Βγήκε και τα είπε φόρα παρτίδα. Το ίδιο και μια άλλη γκόμενα του σιναφιού της. Γιατί; Δεν μπορούσαν να πάνε στον Κλίντον και να του πούνε «κοίταξε να δεις, ψηλέ, χαλάλι σου τα τσιμπούκια, αλλά όχι και να μη βγάλουμε κάτι»; Τολμούσαν; Μα, ξέρετε πόσες δολοφονίες είχαν γίνει επί Κλίντον, τόσο επί της προεδρίας του, αλλά κυρίως επί της θητείας του ως Κυβερνήτη του Άρκανσο; Οπότε οι κυρίες βγήκαν και τα είπαν. Άμυνα! Δύσκολο πια να βρούνε τη Λεβίνσκι με κομμένες τις φλέβες, ή με τσιμεντένιο νεγκλιζέ στα θεμέλια μιας οικοδομής. Ποιον θα δείχνανε τα δάχτυλα; Καταλάβατε τι γίνεται; Και η έρμη η Μέριλιν Μονρόε; Αυτοκτόνησε; Ή έσμιξε κατά λάθος πολύ αλκοόλ και βαρβιτουρικά; Τι λέτε καλέ; Βαρβιτουρικά, ναι, υπέρογκη ποσότητα, μόνο που δεν πάρθηκαν από το στόμα, αλλά μπήκαν στο σώμα με κλύσμα. Δεν ήμουνα εκεί, βέβαια, αλλά έτσι λένε κάποιοι που επιμένουν ότι ξέρουν, όπως επίσης λένε ότι το ίδιο βράδυ είχε τηλεφωνήσει στον εραστή της το Μπόμπι Κένεντι (είχε εραστές και τους δύο αδερφούς Κένεντι, διαδοχικά) μεθυσμένη και τον απειλούσε. Έτσι λένε. Και ρωτάω: Αν ξαφνικά βρίσκανε τον Τζον Πέρκινς νεκρό, λόγω «αυτοκτονίας», ή «δυστυχήματος», τι ερωτήματα θα εγείρονταν, όταν η μισή Αμερική έχει διαβάσει τα βιβλία του και δει και ακούσει τις διαλέξεις και τις συνεντεύξεις του;

Και λέω «βιβλία», διότι ο Τζον Πέρκινς δεν έγραψε μόνο ένα. Το «Εξομολογήσεις ενός Οικονομικού Εκτελεστή» ήταν το πέμπτο ή έκτο του. Τα άλλα ασχολούνταν με άλλα, πιο «περίεργα» θέματα. Ιδού οι τίτλοι:

• Shapeshifting: Shamanic Techniques for Global and Personal Transformation (Δεν υπάρχει ελληνική λέξη που να καλύπτει πλήρως το Shapeshifting, αλλά ας πούμε Μεταβολή Μορφής: Σαμανικές Τεχνικές για Παγκόσμια και Προσωπική Μεταμόρφωση).
• The World Is As You Dream It: Shamanic Teachings from the Amazon and Andes (Ο Κόσμος Είναι Όπως τον Ονειρεύεσαι: Σαμανικές Διδασκαλίες από τον Αμαζόνιο και τις Άνδεις).
• Psychonavigation: Techniques for Travel Beyond Time (Ψυχοπλοήγηση: Τεχνικές για Ταξίδι Πέραν του Χρόνου).
• The Stress-Free Habit: Powerful Techniques for Health and Longevity from the Andes, Yucatan, and Far East (Η Συνήθεια – του ζην – Χωρίς Άγχος: Δυναμικές τεχνικές για Υγεία και Μακροζωία από τις Άνδεις, το Γιουκατάν και την Άπω Ανατολή)
• Spirit of the Shuar: Wisdom from the Last Unconquered People of the Amazon (Πνεύμα του Σουάρ: Σοφία από τον Τελευταίο Ακατάκτητο Λαό του Αμαζονίου).

Σε 14 γλώσσες έχουν μεταφραστεί τα βιβλία του και έχει φανατικό κοινό. Τι έκανε ο άνθρωπος, και μαγκιά του; Μετά από μια τριακονταετία ως Οικονομικός Εκτελεστής και μπίζνεσμαν ολκής, έχοντας ζήσει και εργαστεί σε Αφρική, Ασία, Μέση Ανατολή, Λατινική και Βόρειο Αμερική, τα παράτησε και πήγε σ’ ένα λαό τον οποίο είχε αδικήσει με τις λαμογιές του επαγγέλματός του. Μέσα στη ζούγκλα του Αμαζονίου. Εκεί γούσταρε να πάει, κάτι τον τραβούσε, κι εκεί τη βρήκε. Κι έκατσε κι άκουσε. Και είχε εμπειρίες. Και έπαθε την πλάκα του με τη γνώση αυτών των «αγρίων».

Των «αγρίων» που κάποτε βγήκαν από το τροπικό δάσος κι έχτισαν λαμπρές πόλεις και μνημεία που προκαλούν δέος. Που έχτισαν πυραμίδες μπροστά στις οποίες ωχριούν οι πυραμίδες της Αιγύπτου. Και ξαφνικά, ανεξήγητα, τα εγκατέλειψαν όλα και επέστρεψαν στο δάσος του Αμαζονίου. Και άφησαν τα μνημεία τους, τον πολιτισμό τους, στο έλεος της ζούγκλας, μέχρι να τα βρούν οι αρχαιολόγοι κα να τους φύγει η μαγκιά. Γιατί τα παράτησαν; Ποιος ξέρει; Πάντως η παράδοσή τους λέει ότι μέχρι στιγμής υπήρξαν τέσσερις «εποχές», τέσσερις γενεές ανθρωπότητας και τέσσερις σχεδόν ολοσχερείς καταστροφές. Πάντα, όμως, έρχεται «ο αρχηγός» και οδηγεί αυτούς που επέζησαν για να ξαναφτιάξουν πολιτισμό. Και τώρα, λένε, διανύουμε την πέμπτη εποχή. Το ίδιο που λένε και οι Μάγια, των οποίων το απίστευτο ημερολόγιο σταματά ανεξήγητα το Δεκέμβρη του 2012. Πάπαλα, λένε ουσιαστικά, δεν υπάρχει πάρα πέρα. Ίσως δεν υπάρχει για την παρούσα, πέμπτη γενεά της ανθρωπότητας, αλλά πιθανότατα να υπάρξει και έκτη, ακόμα και έβδομη, η οποία θα ζήσει στη χρυσή εποχή κατά ορισμένους Χριστιανούς μυστικιστές. Μη ξεχνάτε το «εφτά». Κανένας πάντως δεν ξέρει τι εννοούν οι Μάγια…

Αυτοί οι άγριοι, λοιπόν, έδειξαν στους μοντέρνους επιστήμονες τι πάει να πει αστρονομική γνώση. Πώς; Εκεί, στο Εκουαδόρ, που λέγεται Ισημερινός στην ελληνική, μια μεγάλη γαλλική επιστημονική αποστολή ανήγειρε ένα μεγάλο μνημείο ακριβώς πάνω στον ισημερινό, ή υποτίθεται ακριβώς πάνω! Κούνια που τους κούναγε, είχανε πέσει 200 μέτρα έξω, παρά τα τελευταίας τεχνολογίας όργανά τους! Πρόσφατα ανακαλύφθηκαν μνημεία ηλικίας 1000 ετών, χτισμένα από τους προγόνους των «αγρίων». Μνημεία που είναι χτισμένα Α-ΚΡΙ-ΒΩΣ πάνω στον ισημερινό και όχι μόνον: τα ίδια μνημεία ακολουθούν Α-ΚΡΙ-ΒΩΣ την πορεία του Ηλίου στα ηλιοστάσια και τις ισημερίες. Βρέθηκαν πρόσφατα αρχαίες ταπετσαρίες που περιέχουν ακριβέστατες αστρολογικές πληροφορίες, με τα γεωμετρικά σχήματά τους να περιέχουν αξίες όπως η Α-ΚΡΙ-ΒΗΣ γωνία κλίσης της Γης. Απίστευτα πράγματα. Και οι αστρονόμοι το φυσάνε και δεν κρυώνει και ξύνουν τα κούτελά τους…

Αλλά τι έγινε στην ευρύτερη περιοχή; Πήγαν οι κονκισταδόρες και τους τα κατάστρεψαν όλα, ή σχεδόν όλα. Τους έκλεψαν το χρυσάφι με το οποίο ήταν επενδυμένα εσωτερικά τα μνημεία τους, με πολύ σημαντικά σκαλίσματα και αναπαραστάσεις. Γαλέρες γεμίζανε και στέλνανε το χρυσάφι στην Ισπανία, λες και στέλνανε φορτία από καρύδες, ή μπανάνες. Γαλέρα μετά από γαλέρα, απίστευτος πλούτος και υπό τα ευλογίας της Εκκλησίας. Και τους έκαψαν και τα ιερά βιβλία, από τα οποία κάτι θα μαθαίναμε. ΟΛΑ εκτός από τρία, χάρη σ’ ένα νεαρό παπά που τα λυπήθηκε και τα έχωσε κάτω από το ράσο του. Α, ναι, του Βατικανού ήταν αυτοί! Λες και οι δικοί μας έκαναν λιγότερα, μάλιστα με τα βιβλία των δικών τους προγόνων, και όχι κάποιων «αγρίων» και «κεφαλοκυνηγών»!!!

Και αυτοί οι «άγριοι» ασχολούνται πολύ με το πνεύμα, ή μάλλον με τα πνεύματα. Το κάθε τι, λένε, έχει πνεύμα. Και όταν θέλουν να κινηθούν αθόρυβα στο δάσος για το κυνήγι τους, επικαλούνται το πνεύμα του ιαγουάρου (τζάγκουαρ), όταν θέλουν να τραγουδήσουν, καλούν το πνεύμα ενός ωδικού πτηνού. Αυτό είναι το θέμα του βιβλίου Shapeshifting του Πέρκινς, δηλαδή ότι ένας άνθρωπος μπορεί να αλλάξει την ιδιότητά του, ή κάτι τέτοιο. Σαμανιστές και μαλακίες; Καλά εντάξει, μείνετε κολλημένοι στο δικό μας που είχε διατάξει τα δαιμόνια του δαιμονισμένου να μπούνε σ’ ένα κοπάδι χοίρων και μετά αυτοί πήδηξαν στο γκρεμό. Αλλά εκείνος ήταν ο μοναδικός γιος του θεού και όλοι οι άλλοι είναι μπάσταρδοι!

Παρεμπιπτόντως, και για ν’ αλλάξουμε λίγο το θέμα, βλέπουμε δεξιά – αριστερά ταβέρνες και μεζεδοπωλεία «Ο Διόνυσος». Γιατί αυτό, ρε παιδιά; Ο Διόνυσος ήταν ο «Χριστός» των αρχαίων Ελλήνων, όπως ο Όσιρις των Αιγυπτίων, ο Κρίσνα των Ινδών, ο Βούδας άλλων Ινδών και των Κινέζων, ο Λόρδος (Κύριος) Πακάλ των Λατινοαμερικάνων. Ο καθένας το «Χριστό» του, ανάλογα με εποχή, κουλτούρα, παράδοση, κλπ. Λίγο σέβας δεν βλάφτει. Γιατί χρησιμοποιούμε τόσο ελαφρά αυτό το όνομα; Διότι είχε να κάνει με αμπέλια; Μα, ο Ιησούς πόσες φορές είναι μιλήσει για την άμπελο; Το ίδιο πράγμα δεν είναι; Δηλαδή, διερωτώμαι τι θα γινόταν, αν κάποιος έβαζε σε κάβα ταμπέλα που να λέει «Οινοπωλείον ο Γάμος της Κανά», ή σε γραφείο τελετών «Τελετές ο Τριήμερος Λάζαρος», ή αν κάποιος πλακατζής γυναικολόγος έβαζε ταμπέλα που να έλεγε «Γυναικολογική Κλινική το Κρίνο» ή ένας πνευματώδης μαιευτήρας «Μαιευτήριον ο Αρχάγγελος Γαβριήλ» ή «Η Φάτνη» ή «Η Παρθενία» . Ντόρος θα γινότανε, βιτρίνες θα σπάγανε, κατάρες και αφορισμοί θα πέφτανε, αναδουλειές μη λες τίποτα, αλλά είναι εντάξει ο Διόνυσος καί «πιάσε ένα τεταρτάκι κι ένα τζατζίκι, μικρέ». Καταλάβατε;

Πάντως κανένας Μεξικάνος δεν θα καταδεχόταν να ονομάσει δισκοθήκη «Ο Λόρδος Πακάλ» και κανένας «άγριος» και «κεφαλοκυνηγός» δεν θα επέτρεπε να χτιστεί πάνω σε θεμέλια κατεδαφισμένου μνημείου του ένα εκκλησάκι του παγκαριού και του ελέους…

Τέλος πάντων, ο Τζον Πέρκινς το έβαλε ως σκοπό του να βοηθήσει ν’ αλλάξουν τα πράγματα, για χάρη της γενιάς της κόρης του, και έσκυψε το κεφάλι στους «αγρίους», τους οποίους είχε βλάψει, για να μάθει κάποια σημαντικά πράγματα. Μαγκιά του. Και προσωπικά πιστεύω ότι αυτά που έχει γράψει είναι «σπαθί».

Δημοσιεύτηκε στις 12/5/2005