Η χρυσή εποχή της κινεζικής Σούπερ Λιγκ τελείωσε…

Ο κόσμος του Κινεζικης Σούπερ Λιγκ βρίσκεται σε απόλυτο χάος: δεν υπάρχουν ακόμη συγκεκριμένες ειδήσεις σχετικά με το πότε θα ξεκινήσει η ποδοσφαιρική σεζόν του 2021 και διάφορες ομάδες, συμπεριλαμβανομένων των πρωταθλητών της Γιανγκσού, έπαψαν να υπάρχουν.

Η Γιανγκσού πέρσι κατέκτησε τη κινέζικη Σούπερ Λιγκ για πρώτη φορά στην ιστορία της: φάνηκε να είναι η αρχή μιας νέας εποχής για τον σύλλογο της Ναντζίνγκ, αλλά αυτή η ψευδαίσθηση κράτησε πολύ λίγο. Η εταιρεία της Suning, ο ιδιοκτήτης της ομάδας, η οποία τους τελευταίους μήνες αποκάλυψε την πρόθεσή της να απεμπλακεί εντελώς από τον κόσμο του ποδοσφαίρου (σε τέτοιο βαθμό, ώστε να υπάρχει επίσης συζήτηση για πώληση της Ίντερ), την Κυριακή 28 Φεβρουαρίου, ανακοίνωσε τη διάλυση όλων των ομάδων στην Κίνα, συμπεριλαμβανομένης της γυναικείας ομάδας, των ομάδων των νέων, ακόμη και της πρωταθλήτριας Γιανγκσού.

Ωστόσο, η πρωταθλήτρια δεν είναι ο μόνος σύλλογος της κορυφαίας κατηγορίας που δεν θα λάβει μέρος στην επόμενη σεζόν. Η ομάδα της Tιαντζίν (πρώην Τεντά) βρίσκεται επίσης στα πρόθυρα της διάλυσης μετά την αποτυχία της ιδιοκτησίας (μεγάλη κτηματομεσιτική εταιρεία) να πληρώσει τους μισθούς της περασμένης σεζόν. Εναπόκειται στην Ομοσπονδία και την τοπική κυβέρνηση να αναλάβουν τα έξοδα για τη σεζόν του 2021, αλλά κανείς δεν φαίνεται πρόθυμος να αναλάβει αυτήν την ευθύνη μετά την προηγούμενη εμπειρία με τη προηγούμενη ομάδα της Τιαντζίν, η οποία επίσης χρεοκόπησε πριν λίγα χρόνια. Ακόμα και η Τσονγκίνγκ, ο σύλλογος που ανήκει στον Τζιανγκ Λιζάνγκ (πρώην ιδιοκτήτης της Πάρμα), έχει αναφέρει σημαντικές οικονομικές δυσκολίες σε τέτοιο βαθμό, που είναι απίθανο να της επιτρέψουν να συνεχίσει να λειτουργεί.

Επομένως, για τις τρεις ομάδες, των οποίων το μέλλον φαίνεται να είναι πολύ αβέβαιο, δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις για να ξεκινήσουν στη νέα ποδοσφαιρική σεζόν. Από τα προβλήματα που πλήττουν τη κινέζικη Σούπερ Λιγκ, το μόνο που επιταχύνθηκε και ολοκληρώθηκε με επιτυχία ήταν η μεταρρύθμιση που ήθελε η Ομοσπονδία για την ονοματολογία των ομάδων και την απαγόρευση χρήσης του ονόματος του χορηγού ή ιδιοκτήτη σε αυτές. Χωρίς τα έσοδα της ημέρας του αγώνα και τη δυνατότητα να συσχετιστεί το όνομα του ιδιοκτήτη – χορηγού με αυτό της ομάδας, τις τελευταίες εβδομάδες έχουμε δει ομάδες στα πρόθυρα της χρεοκοπίας, ενώ πολλοί ιδιοκτήτες έχουν πουλήσει τις μετοχές τους αλλάζοντας πόλεις (μεταξύ αυτων περιλαμβάνονται οι Χενάν, Χεμπέι και Κανγκτζού ).

Η απόλυτη απουσία βιώσιμης στρατηγικής και οι συνεχείς αλλαγές στους κανόνες από την Ομοσπονδία και την κυβέρνηση έχουν καταστήσει τη ποδοσφαιρική επιχειρηματικότητα εξαιρετικά ασταθή. Η φούσκα της κινέζικης Σούπερ Λιγκ έχει πλέον σκάσει και με την αποτυχία της να δημιουργήσει ένα μακροπρόθεσμο σχέδιο ανάπτυξης, πολλές από τις εταιρείες που κατέχουν συλλόγους, αφού έχασαν δεκάδες εκατομμύρια ευρώ τα τελευταία χρόνια, απλώς εγκατέλειψαν το ποδόσφαιρο.

Μια σαφής μείωση των μεταγραφικών δαπανών

Τα τελευταία χρόνια συνηθίσαμε να βλέπουμε ονόματα διεθνούς φήμης όπως ο Όσκαρ, ο Λαβέτσι, ο Πάτο ή ο Παουλίνιο, να μετακινούνται στη κινέζικη Σούπερ Λιγκ στο απόγειο της σταδιοδρομίας τους. Το κινεζικό πρωτάθλημα με εντελώς ανεξέλεγκτες επενδύσεις προσπαθούσε να αναδυθεί και να αυξήσει ουσιαστικά το επίπεδό του με αγορές εκατομμυριούχων που αύξησαν την ελκυστικότητα του πρωταθλήματος. Αλλά μετά από λίγα χρόνια τρελών δαπανών, ολόκληρο το οικοδόμημα αποδείχθηκε εύθραυστο και περιορίστηκε αισθητά με την είσοδο πολλων περιορισμών, συμπεριλαμβανομένου του ανώτατου ορίου μισθών (salary cup) και του φόρου πολυτελείας.

Από τον Δεκέμβριο του 2019, έχει εισαχθεί το ανώτατο όριο μισθών, οπότε οι νέοι ξένοι παίκτες που προσλαμβάνονται από τους συλλόγους δεν θα μπορούν να κερδίσουν περισσότερα από τρία εκατομμύρια δολάρια ανά σεζόν. Ο νέος κανόνας δεν είναι αναδρομικός (ο Όσκαρ θα συνεχίσει να κερδίζει πάνω από 20 εκατομμύρια ανά σεζόν για παράδειγμα) και δεν αφορά τους προπονητές. Το ανώτατο όριο μισθών προστίθεται στο φόρο πολυτελείας που εισήχθη από το 2018, ο οποίος προβλέπει ότι οι σύλλογοι πρέπει να πληρώνουν 100% φόρο στην Ομοσπονδία για όλες τις μεταγραφές άνω των έξι εκατομμυρίων ευρώ.

Οι επενδύσεις σε μεταγραφές για τη νέα σεζόν ήταν αμελητέες, συνολικά μόλις 26,7 εκατομμύρια ευρώ για τις 16 ομάδες της Σούπερ Λιγκ, σε σύγκριση μετα 58 στην σεζόν 2020 και τα 219 το 2019. Για να βρούμε χαμηλότερο συνολικό κόστος από αυτό της φετινής σεζόν, θα πρέπει να επιστρέψουμε στο 2011 όταν οι σύλλογοι επένδυσαν συνολικά 20 εκατομμύρια ευρώ σε μεταγραφές.

Οι περιορισμοί σίγουρα έχουν την ευθύνη για αυτή τη σημαντική μείωση της επένδυσης σε νέους παίκτες, αλλά πάνω απ ‘όλα η κατάσταση που δημιουργήθηκε με το covid-19 και που ανάγκασε τους συλλόγους πέρυσι να παίξουν στις «φούσκες» της Σουζχου και της Νταλιάν, ανάγκασε όλες τις ομάδες να χάσουν το εισόδημα που προέρχονταν από τη παρουσία θεατών και που για ορισμένους συλλόγους αντιπροσώπευε σημαντικό μέρος των κερδών τους. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι προ πανδημίας η Κινεζική Σούπερ Λιγκ ήταν μεταξύ των πρωταθλημάτων με την υψηλότερη προσέλευση στο γήπεδο, με περισσότερους από 22.000 θεατές ανά παιχνίδι.

Τις τελευταίες σεζόν έχουμε δει αμέτρητες διαλυτικές τάσεις στα χαμηλότερα πρωταθλήματα για τη μη καταβολή μισθών, πλέον όμως το πρόβλημα έχει επίσης επηρεάσει τη κινέζικη κορυφαία κατηγορία.

Ποιος έφυγε, ποιος ήρθε

Αν και το 2019 διάφοροι σύλλογοι καταφέραν να διατηρήσουν τα αστέρια τους, φέτος τα πράγματα είναι διαφορετικά. οι Γκρατσιάνο Πελέ και Ελ Σαραουΐ επέστρεψαν στους πρώην συλλόγους τους , Πάρμα και Ρώμα αντίστοιχα. Οι Βραζιλιάνοι αστέρες Άλεξ Τεσέιρα και Χουλκ δεν ανανέωσαν τα συμβόλαιά τους, ο Οντιον Ιγκάλο πέταξε για τη Σαουδική Αραβία, και τέλος, ο Ροντόν υπόγραψε με τη ΤΣΣΚΑ Μόσχας.

Αλλά ποιες ήταν οι νέες μεταγραφές μέχρι στιγμής στη τρέχουσα περίοδο; Το πιο ακριβό χτύπημα σημειώθηκε από τον Σενζέν του Ζόρντι Κρόιφ, με τη μεταγραφή του Χουάν Κιντέρο με 9 εκατομμύρια από τη Ρίβερ Πλέιτ. Ωστόσο ο Κολομβιανός είναι το μόνο μεγάλο όνομα που έρχεται εκτός ασιατικής ηπείρου. Η φετινή αγορά ουσιαστικά περιορίστηκε σε εσωτερικές ανταλλαγές ή υπογραφές από τα πρωταθλήματα Κορέας και Ιαπωνίας.

Υπό αυτή την έννοια, οι πιο σημαντικές μεταγραφές αφορούσαν τα δύο σύμβολα της προηγούμενης σεζόν στη Κ1: Ο Γιουν Χο Σο (28), MVP του κορεατικού πρωταθλήματος, πήγε από τη Τζέονμπουκ στη Σαντόνγκ για 4,5 εκατομμύρια ευρώ, ενώ ο Τζούνιορ Νεγκράο, κορυφαίος σκόρερ στη Κ1 και κάτοχος του ασιατικού Champions League, αφού έμεινε ελεύθερος από την Ουλσάν, υπέγραψε στη νεοφώτιστη Τσανγκτσούν Γιατάι

Από την Ιαπωνία, η Σαντονγκ αγόρασε τον διάδοχο του Γκρατσιάνο Πελλέ για την επίθεση, Λεονάρντο, από την Ουράβα για 2 εκατομμύρια ευρώ. Την περασμένη σεζόν ο επιθετικός σημείωσε 11 γκολ σε 28 εμφανίσεις. Αυτές ήταν ουσιαστικά οι πιο σημαντικές υπογραφές, στις οποίες πρέπει να προστεθούν οι Κροάτες αμυντικοί Ματέι Γιόνγιτς (29 ετών, από τη Τσερέζο Οσάκα στη Σένχουα) και ο Άντε Μαϊστόροβιτς (27,3,3 εκατομμύρια ευρώ από την Όσιγιεκ στο λιμάνι της Σαγκάης).

Όσον αφορά τις εσωτερικές ανταλλαγές (εκτός από τις επιστροφές των δανεικών των Άλαν Καρβάλιο και Γκουλάρβτ στη Γκουάνζχου), η πιο σημαντικη είναι ο Κρίστιαν Πασογκόγκ, ο οποίος μετακόμισε από τη Χενάν στη Σένχουα.

Νέοι προπονητές

Υπήρξαν επίσης μερικές πολύ σημαντικές αλλαγές στους πάγκους της κινεζικής Σούπερ Λιγκ: τις τελευταίες εβδομάδες ο Κόσμιν Ολάριου τερμάτισε τη συνεργασία του με τη Γιανγκσού και ο Ράφα Μπενίτεθ με τη Νταλιάν. Και οι δύο σύλλογοι θα μπορούσαν προσωρινά να επιλέξουν μια εσωτερική λύση, αλλά τουλάχιστον οι ξένοι τεχνικοί δεν υπόκεινται σε περιορισμούς και ως εκ τούτου υπάρχει πάντα η δυνατότητα προσέλκυσης δυνατών ονομάτων έστω και την ύστατη ώρα.

Αλλαγές όμως είχαμε και για δύο από τους σημαντικότερους πάγκους στο κινεζικό ποδόσφαιρο, συγκεκριμένα εκείνους της Σανγκάη και της Γκοουαν του Πεκίνου.Η πρώτη αποχαιρέτισε τον Πορτογάλο Βίτορ Περέιρα (νικητής του πρωταθλήματος το 2018) για να υπογράψει τον Κροάτη Ιβάν Λέκο από την Αντβέρπ του Βελγίου. Η Γκοουάν από την άλλη, μετά από μια άλλη σεζόν χωρίς τίτλους, αποχαιρέτησε τον Γάλλο Ζενεζιό για να καλωσορίσει έναν άλλο Κροάτη στην Κίνα, τον Σλάβεν Μπίλιτς, πρώην προπονητή της εθνικής ομάδας, και με πιο πρόσφατη εμπειρία, αυτή στην Αγγλία και στον πάγκο της Γουέστ Μπρομ.

Προοπτικές για το μέλλον

Η κινέζικη Σούπερ Λιγκ δεν έχει μια σαφή στρατηγική ανάπτυξης, το επίπεδο των ξένων παικτών αναπόφευκτα θα μειωθεί, οπότε κατά συνέπεια η ελκυστικότητα του πρωταθλήματος θα πέσει. Με δεδομένο ότι το κινεζικό ποδόσφαιρο δεν είναι σε θέση να παράγει τοπικά ταλέντα ή να βελτιώσει τα ήδη υπάρχοντα, ένα εξαιρετικά εθνικιστικό πλαίσιο όπως αυτό της Κίνας έπρεπε να καταφύγει σε πολιτογραφήσεις σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια ενίσχυσης της εθνικής ομάδας.

Το κινεζικό ποδόσφαιρο δεν έχει καμία σχέση με το ποδόσφαιρο άλλων χωρών: συνδέεται αναπόφευκτα με πολιτικά και εταιρικά συμφέροντα και όσον αφορά τα τελευταία, προσπαθούν να αποσυρθούν από αυτό το είδος επενδύσεων χωρίς καμία ανταπόδοση. Έτσι δεν υπάρχει σύνδεση με τη πόλη που φιλοξενεί τον εκάστοτε σύλλογο και τους οπαδούς της και όπως έχουμε δει πολλάκις οι ιδιοκτήτες δεν έχουν κανένα ενδοιασμό για τη μετακίνηση των ομάδων από πόλη σε πόλη, σε αντίθεση με την Ομοσπονδία που, με τη τελευταία μεταρρύθμιση της ονοματολογίας των ομάδων, ήθελε να θέσει τα θεμέλια για την δημιουργία ενός ποδοσφαιρικού εγχώριου πολιτισμού.

Δυστυχώς η λέξη πολιτισμός δεν μπορεί να συνδυαστεί με το κινεζικό ποδόσφαιρο και υπό αυτό το πρίσμα των τελευταίων γεγονότων, όταν μετά το τέλος της πανδημίας σε όλο τον κόσμο θα ξαναγεμίσουν τα γήπεδα, δυστυχώς στη Κίνα αυτά θα παραμένουν άδεια.