Ο Μπάτζιο και τα… Panini

Εχθές το πρωί, τακτοποιώντας την αποθήκη του σπιτιού μου, «έπεσε» στα χέρια μου μία κούτα με εκατοντάδες χαρτάκια Panini, τα οποία μάζευα μανιωδώς από την παιδική μου ηλικία.

Τότε, που ο παππούς Νίκος μου έδινε κάθε πρωί 100 δραχμές να πάρω από το περίπτερο της γειτονιάς 10 φακελάκια. Δεν σας το κρύβω πως μια συγκίνηση την ένιωσα ενθυμούμενος εκείνα τα χρόνια, όπως και όταν αντίκρισα την ποδοσφαιρική αδυναμία μου εκείνης της εποχής, τον Ρομπέρτο Μπάτζιο.

Τον «έχω» από το 1990 και μετά, με τις φανέλες των Γιουβέντους, Μίλαν, Μπολόνια, Ιντερ και Μπρέσια. Ο σύλλογος της Λομβαρδίας ήταν ο τελευταίος σταθμός της καριέρας του «μικρού Βούδα», εκεί, που αγωνίστηκε για 4 χρόνια (2000-04) και λατρεύτηκε σαν «Θεός».

Από τότε τρέφω μια ιδιαίτερη αδυναμία στους «ροντινέλε» και παρακολουθώ την εξέλιξή τους.