Total analysis. Το χαλινάρι του Ζοσέ

Ήταν Μάιος του ΄91 όταν στον τελικό του Κυπέλλου Αγγλίας, ο Ντες Γουόκερ, αμυντικός της Νότιγχαμ Φόρεστ εκείνη την εποχή, σημείωνε αυτογκόλ στο 94^ο λεπτό και χάριζε στην Τότεναμ το FA Cup εκείνης της περιόδου. Έκτοτε οι Λονδρέζοι έχουν κατακτήσει μόλις δύο τρόπαια, το League Cup δύο φορές, τις σεζόν 1998-1999 και 2007-2008. Απόψε στις 21:45 υποδέχονται την Μπρέντφορντ για τα ημιτελικά της συγκεκριμένης διοργάνωσης και έχουν μία τεράστια ευκαιρία να προκριθούν στον τελικό και να διεκδικήσουν, απέναντι σε μία εκ των δύο ομάδων του Μάντσεστερ, έναν τίτλο. Τον πρώτο μετά από 13 χρόνια και μόλις τέταρτο τα τελευταία 30 έτη.

Θαρρώ πως είναι αρκετά σημαντικό, για τον οργανισμό και τους οπαδούς της ομάδας αλλά και για τον ίδιο τον Μουρίνιο και τον εγωισμό του, στο τέλος αυτής της σεζόν να προστεθεί, τουλάχιστον, ένα τρόπαιο στο παλμαρέ του συλλόγου και ας είναι και League Cup. Τι συμβαίνει όμως στο πρωτάθλημα; Εκεί μπορεί να ελπίζει;

Δικαίωμα στο όνειρο

Σε αυτή τη πολύ περίεργη, ελέω Covid, σεζόν που ζούμε, όπου κανένα φαβορί δεν βρίσκεται στην κατάσταση που θα ήταν υπό κανονικές συνθήκες, όλες οι ομάδες που βρίσκονται τούτη την περίοδο ψηλά στην κατάταξη έχουν το δικαίωμα να ελπίζουν ότι μπορεί να είναι αυτές που θα καταφέρουν να κόψουν πρώτες το νήμα και να κατακτήσουν την Premier League. Όταν η Λίβερπουλ σε διάστημα μικρότερο των 15 ημερών δεν καταφέρνει να νικήσει καμία εκ των Νιουκάστλ, Γουέστ Μπρομ και Φούλαμ, όταν η Μάντσεστερ Σίτι έχει μαζέψει μόλις 29 βαθμούς σε 15 αγωνιστικές, ήτοι λιγότερους από 2 ανά αγώνα, τη στιγμή που τις προηγούμενες σεζόν με τον Γκουαρδιόλα στον πάγκο συνήθιζε να έχει πάνω από 2.5 ανά ματς, δεν μπορείς να στερήσεις από κανέναν Μουρίνιο και κανέναν Σόλσκιερ το δικαίωμα να ονειρεύονται την κατάκτηση του πρωταθλήματος.

Με βάση τα δεδομένα που έχουμε μέχρι στιγμής είναι σίγουρο ότι τη φετινή σεζόν ο πήχης των βαθμών που θα χρειάζονται για να στεφθείς πρωταθλητής θα είναι πολύ μικρότερος από αυτόν που μας είχαν συνηθίσει τα τελευταία χρόνια Λίβερπουλ και Σίτι. Φέτος περίπου 80-85 βαθμοί θα φτάνουν για να κατακτήσεις τον τίτλο. Είναι ικανή η Τότεναμ να φτάσει αυτό το όριο των βαθμών; Πάμε να δούμε ένα από τα βασικά ζητήματα που χρειάζεται να επιλύσει ως ομάδα, αν θέλει να πιάσει το συγκεκριμένο όριο.

Το χαλινάρι του Ζοσέ

Τον καιρό που μαθαίναμε ότι προστίθεται στο τεχνικό επιτελείο του Μουρίνιο, ως πρώτος βοηθός του, ο προερχόμενος από τη Λιλ, Ζοάο Σακραμέντο, κυκλοφορούσαν κάποια ρεπορτάζ που ανέφεραν αυτή η αλλαγή είναι μία ένδειξη ότι ο Πορτογάλος τεχνικός έχει σκοπό να αλλάξει νοοτροπία και λογική στο κοουτσάρισμα του κάνοντάς την περισσότερη επιθετική. Αμ δε. Αποδεικνύεται τη φετινή σεζόν ότι κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να συμβεί. Φαίνεται ότι είναι πολύ δύσκολο στα 57 του να διαφοροποιήσει τη στρατηγική και την τακτική που ακολουθούσε όλα τα προηγούμενα έτη. Αποδεικνύεται όμως ακόμη ότι την επιμονή του αυτή την πληρώνει στο ποδόσφαιρό του σήμερα.

Σε όλα τα παιχνίδια που στραβοπάτησε τον τελευταίο μήνα η Τότεναμ, πλην της ήττας κόντρα στη Λέστερ, της κόστισε η αμυντική προσέγγιση του Πορτογάλου. Της κόστισε το ότι ο Μουρίνιο επιλέγει, όταν η ομάδα του έχει το αποτέλεσμα που θέλει, να την κατεβάσει σε χαμηλά μέτρα στο δικό του 1/3, χωρίς την παραμικρή διάθεση να επιτεθεί πραγματικά. Ας ακτινογραφήσουμε ένα ένα τα παιχνίδια για να δούμε τι ακριβώς συμβαίνει.

Στις 13 Δεκέμβρη, εκτός έδρας παιχνίδι με την Κρίσταλ Πάλας. Η Τότεναμ μετά από μία ακόμη συνεργασία Κέιν – Σον σκοράρει με τον Άγγλο στο 23΄ και πάει στο ημίχρονο έχοντας το προβάδισμα στο σκορ. Αυτό ήταν. Στο δεύτερο ημίχρονο δεν υπήρχε άλλος σκοπός πέρα από το να κρατήσει αυτό το 1-0. Μέχρι να δεχθεί την ισοφάριση στο 80΄από το Σλουπ, η ομάδα δεν δημιουργεί ούτε μία ευκαιρία σε ροή αγώνα. Έπρεπε να γίνει το 1-1 για να αποφασίσει και πάλι να επιτεθεί, χωρίς να προλάβει να αντιδράσει και μένοντας εν τέλει στην ισοπαλία.

Εβγαλε εξτρέμ και έβαλε μπακ

Επόμενος αγώνας κόντρα στην Λίβερπουλ, στο “Άνφιλντ”. Τα προβλήματα στην άμυνα της ομάδας του Κλοπ μέσα στην σεζόν τεράστια. Της λείπει ο ηγέτης της ο Φαν Ντάικ, απουσιάζουν σε αυτό το ματς οι έτεροι ποιοτικοί κεντρικοί αμυντικοί που διαθέτει η ομάδα (Μάτιπ και Γκόμεζ), αγωνίζεται δίπλα στον Φαμπίνιο ο άπειρος Γουίλιαμς, ενώ και ο Άρνονλτ στο δεξί άκρο δεν ήταν/είναι καλά. Το ίδιο το παιχνίδι δείχνει στον Μουρίνιο και την Τότεναμ ότι μπορεί να χτυπήσει στην αδύναμη άμυνα των «κόκκινων». Στο 65΄ και με το σκορ στο 1-1-, εκτός από το γκολ του Σον, η Τότεναμ έχει ακόμη τρεις κλασικές ευκαιρίες μέσα σε ένα εικοσάλεπτο, από το 45’-65’. Φαίνεται ότι αν συνεχίσει με αυτόν τον ρυθμό έχει την ευκαιρία να πάρει το ματς από τη Λίβερπουλ.

Ο Μουρίνιο, όμως, έχει αντίθετη άποψη. Αποφασίζει να βγάλει εξτρέμ και να περάσει μπακ, αλλάζοντας το σύστημα σε 5-4-1 και αγωνιζόμενος για τα τελευταία 20 λεπτά του αγώνα σε πολύ χαμηλά μέτρα. Και στο τέλος το πληρώνει. Κεφαλιά Φιρμίνο στο 90’, 2-1 η ομάδα του Κλοπ.

Επόμενος και πιο πρόσφατος αγώνας, αυτός κόντρα στην Γουλβς. Η Τότεναμ προηγείται δευτερόλεπτα μετά την έναρξη του ματς με τον Εντομπελέ, πραγματοποιεί άλλες 4 τελικές μέχρι το 20’ και έπειτα τελειώνει, για την ίδια, επιθετικά το παιχνίδι. Αφήνει την κατοχή στους «λύκους», αμύνεται κοντά στην περιοχή της και το μόνο που καταφέρνει στο άλλο μισό του γηπέδου είναι ένα πολύ μακρινό σουτ του Ντάιερ στο 53΄και τίποτα άλλο. Και έρχεται ο Σάις με κεφαλιά στο 86′ να πετύχει το 1-1 με  την Τότεναμ να χάνει άλλους δύο βαθμούς.

Τα αποτελέσματα δείχνουν, λοιπόν, ότι αυτό το χαλινάρι που τοποθετεί ο Μουρίνιο στην ομάδα του, της κάνει κακό και της κοστίζει βαθμούς. Την αποτρέπει από το να βρίσκεται τούτη τη στιγμή ακόμη πιο κοντά στην κορυφή και από το να διεκδικήσει με ακόμη μεγαλύτερες τις πιθανότητες της για το όνειρο.