Ο Μελισσανίδης ξαναπήρε τα κλειδιά

Ο Μελισσανίδης ξαναπήρε τα κλειδιά

Στο ρεπορτάζ των ποδοσφαιρικών συλλόγων υπάρχουν δύο συγκεκριμένες τάσεις: Οι «διοικητικοί» που θεωρούν πως σε κάθε τους δημόσια τοποθέτηση οφείλουν να πουν και μια καλή κουβέντα για το αφεντικό και αυτοί που συνηθίζουν να ασκούν κριτική. Προσωπικά, αν και θεωρώ ότι ανήκω στο ενδιάμεσο, περισσότερο συντάσσομαι με τους δεύτερους. Εκείνους, δηλαδή, που τονίζουν τα προφανή, που κρίνουν εκ των προτέρων, που δεν τα βλέπουν όλα καλώς καμωμένα. Άρα, ό,τι θα διαβάσετε από εδώ και κάτω, είναι γραμμένο υπό αυτήν την οπτική. 

Η ΑΕΚ είναι ξεκάθαρα ένας «μονοπρόσωπος» οργανισμός, όπου τα πάντα περιστρέφονται γύρω από τον Δημήτρη Μελισσανίδη. Ναι, είναι συγκεντρωτικός ειδικά όσον αφορά την ομάδα που αγαπάει και την οποία πασχίζει να γιγαντώσει εδώ και χρόνια. Ναι, του αρέσει να έχει τον τελευταίο λόγο ακόμα και για ζητήματα τα οποία άπτονται τεχνοκρατικής προσέγγισης, αφού πιστεύει –όπως λέει με καμάρι- ότι είναι από τους λίγους ποδοσφαιροπαράγοντες που «βλέπουν μπάλα». Δεν έχει και πολύ άδικο σε αυτό…  

Ας αναλύσουμε λοιπόν τα δεδομένα που διαμορφώνονται με την επιστροφή του Μανόλο Χιμένεθ, την απομάκρυνση του Ίλια Ίβιτς και την επάνοδο του Παναγιώτη Κονέ. 

Το προφανές, ξαναζεσταμένο φαγητό

Για τους πιο αισιόδοξους, τους «διοικητικούς», είναι μια δοκιμασμένη και ως επί το πλείστον επιτυχημένη συνταγή. Φέρνεις τον προπονητή του τίτλου του 2018 και έναν παίκτη εκείνης της ομάδας με ηγετικό ρόλο στα αποδυτήρια, για να διορθώσεις την κατάσταση. Σύμφωνοι, αλλά μας διαφεύγει το γεγονός ότι το «πείραμα Μανόλο» τέθηκε σε εφαρμογή και τον Φεβρουάριο του 2019 και στέφθηκε με αποτυχία. Όχι παταγώδη, αλλά αποτυχία. Οι αριθμοί εκείνης της σεζόν έδειξαν ότι η ΑΕΚ του Ουζουνίδη τα είχε καταφέρει καλύτερα από την ΑΕΚ του Χιμένεθ. Εδώ βάζουμε μια σημείωση (την οποία εξηγούμε αναλυτικότερα στην επόμενη παράγραφο) που έχει να κάνει με το γεγονός ότι ο Ουζουνίδης παρέδωσε μία ομάδα που «ρόλαρε» αγωνιστικά, είχε πλάνο και δεν χρειαζόταν «συμμάζεμα». 

Κρίνοντας εκ των προτέρων

Παρά τη δεδομένη αδυναμία και προσωπική συμπάθεια του υπογράφοντος προς τον προπονητή της ΑΕΚ, εδώ κάνουμε δημοσιογραφία, δεν επιλέγουμε… γαμπρό για την κόρη μας. Έτσι, η ποδοσφαιρική λογική υποδεικνύει ότι δεν υπάρχει περίπτωση να επιτύχει ο Μανόλο Χιμέμεθ σ΄αυτό το τέταρτο πέρασμά του από την ομάδα, εφόσον το βασικό κριτήριο είναι η εικόνα που θα παρουσιάσει μέχρι το καλοκαίρι. Ο λόγος είναι απλός: η ΑΕΚ δεν διαθέτει πολλά περιθώρια βελτίωσης, ούτε βρίσκεται σε άθλια κατάσταση, όπως το 2017 στην «μετά Μοράις» εποχή. Τότε, η διαφορά ήταν εμφανής, ο Χιμένεθ το πιστώθηκε, η συνεργασία ανανεώθηκε και την επόμενη σεζόν (2017/18) η Ένωση πήρε το πρωτάθλημα. Αντίθετα, το 2019 ο Ουζουνίδης είχε προλάβει να αναστρέψει την εικόνα της ομάδας, όχι όμως και τη δική του απέναντι στους επικριτές του, με αποτέλεσμα να εξωθηθεί σε  παραίτηση και να κάνει την αποστολή του διαδόχου του πολύ δύσκολη. Αυτός ήταν ο Χιμένεθ, που δεν κατάφερε να παρουσιάσει κάτι καλύτερο. Αντίστοιχη περίπτωση υπήρξε και ο Μάσιμο Καρέρα, ο οποίος αντιμετωπίστηκε λίγο πολύ απ΄όλους ως η μεγάλη επιτυχία του Ίλια Ίβιτς, απλώς και μόνο επειδή κατάφερε να συμμαζέψει τα ερείπια που είχε αφήσει ο Μιγκέλ Καρντόσο.  

Με άλλα λόγια, δύσκολα θα παρουσιάσει ο Χιμένεθ ένα σύνολο καλύτερο από του Καρέρα, άσχετα βέβαια αν θα αποδειχθεί πιο αποτελεσματικό και πιο σφιχτό αμυντικά. Βέβαια, όλη η συζήτηση αλλάζει, εάν ορίζοντας είναι η σεζόν 2021/22, ανεξάρτητα από την πορεία της ομάδας έως το προσεχές καλοκαίρι. Η προπονητική σταθερότητα είναι το ζητούμενο, αποδείχθηκε το διάστημα Ιανουάριος 2017-Ιούνιος 2018 και υπερτονίστηκε με το μέγα σφάλμα της απομάκρυνσης του Χιμένεθ. Για να μην μπερδεύεται όποιος μας διαβάζει… Ο Μανόλο πρέπει να συνεχίσει και τη σεζόν 2021/22 ακόμα κι αν αυτό δεν αιτιολογείται από την εικόνα που θα παρουσιάσει η ομάδα τους προσεχείς πέντε μήνες, ακόμα κι αν η ΑΕΚ μείνει 5η και εκτός Ευρώπης. Εφόσον μείνει, τα αποτελέσματα μακροπρόθεσμα θα είναι καλύτερα ή τουλάχιστον πανομοιότυπα με οποιαδήποτε εναλλακτική. Αυτό μας έχει διδάξει η ιστορία (όχι μόνο της ΑΕΚ, αλλά) του ποδοσφαίρου. Ένας σύλλογος μακροπρόθεσμα έχει καλύτερη πορεία και παρουσιάζει καλύτερα αποτελέσματα με τον ίδιο προπονητή, παρά με συνεχείς αλλαγές.  

Είναι όλα «καλώς καμωμένα»; 

Κι εδώ έρχεται η ανατροπή για όσους έσπευσαν να βγάλουν συμπεράσματα από όσα διάβασαν μέχρι τώρα! Ο Δημήτρης Μελισσανίδης αυτή τη φορά τα έκανε όλα σωστά. Αφού αποδείχθηκε ατελέσφορη η λύση της εκχώρησης εξουσίας, αποφάσισε να πάρει τις τύχες του ποδοσφαιρικού τμήματος ξανά στα χέρια του, αφού είναι δεδομένο ότι ο Κονέ –τουλάχιστον στο ξεκίνημα της καριέρας του ως τεχνικός διευθυντής- δεν θα πάρει δραστικές πρωτοβουλίες χωρίς πρώτα να συμβουλευτεί τον «μεγάλο». Ήδη από το ρεπορτάζ φαίνεται ξεκάθαρα ότι ο Μελισσανίδης κρατάει ξανά το πηδάλιο στο δικό του καράβι και το αφαιρεί από τους προηγούμενους «κλειδοκράτορες» των Σπάτων, οι οποίοι απέτυχαν. Άλλοι απόλυτα (Λυμπερόπουλος, Καρντόσο), άλλοι μερικώς (Ίβιτς, Καρέρα). Βλέπουμε ότι γίνεται λόγος για Βράνιες, για ανανεώσεις Λιβάγια, Ολιβέιρα, για εξοστρακισμό του Παουλίνιο, ακόμα και για «μήνυμα» αξιοποίησης των νέων παικτών, ενώ ο Χιμένεθ βρίσκεται στην Αθήνα μόλις 24 ώρες. Συνεπώς, δεν έχει ανάμιξη σε όλες αυτές τις αποφάσεις. Η γνώμη του θα ζητηθεί βέβαια, όπως και του Κονέ, αλλά αυτοί που θα αποφασίσουν θα είναι ο «Τίγρης» και οι έμπιστοι συνεργάτες του, ο «κύκλος» του. 

Είναι καλό ή κακό αυτό; Απάντηση δεν μπορεί να δώσει κανείς με βεβαιότητα. Θα αρκεστούμε όμως να πούμε ότι είναι άκρως λογικό και αναμενόμενο με βάση όσα συνέβησαν τους τελευταίους 18 μήνες, από το καλοκαίρι του 2019 μέχρι τον Δεκέμβριο του 2020. 

Αντίθετα, το καλοκαίρι του 2018 με τον Ουζουνίδη στον πάγκο και τον Λυμπερόπουλο τεχνικό διευθυντή, η κατάσταση ήταν περίπου ίδια με αυτή που καθιερώνεται τώρα, αφού οι αποφάσεις λαμβάνονταν στο «στενό κύκλο του Τίγρη». Αυτό οδήγησε σε πρωτοφανές μεταγραφικό «κάζο» καθώς η πρωταθλήτρια ομάδα που είχε εξασφαλίσει την πρόκριση στους ομίλους του Champions League, αντί να ενισχυθεί, αποδυναμώθηκε. Την επόμενη χρονιά ο Μελισσανίδης, προφανώς έχοντας αναγνωρίσει το σφάλμα του, αποφάσισε να κάνει το χατήρι του Λυμπερόπουλου, να φέρει στην Ελλάδα τον Μιγκέλ Καρντόσο και να του παραδώσει τα «κλειδιά». Τα αποτελέσματα ήταν πιο αρνητικά απ΄όσο περίμεναν και οι πλέον απαισιόδοξοι. Παρόλα αυτά, ο ιδιοκτήτης της ΠΑΕ αποφάσισε να μην παρεκκλίνει από το πλάνο αυτό. Άλλαξε τεχνικό διευθυντή, παραχωρώντας «τα κλειδιά» στον Ίλια Ίβιτς, ο οποίος εντόπισε τον Καρέρα και πραγματοποίησε ρεκόρ μεταγραφικών κινήσεων, «υπερφορτώνοντας» το ρόστερ με 35 παίκτες. Όλα με την ανοχή και τη σύμφωνη γνώμη του Μελισσανίδη και ασφαλώς τη ρευστότητα την οποία αυτός εγγυάται. 

Αντιμέτωπος με τη νέα αποτυχία, ο διοικητικός ηγέτης της ΠΑΕ αποφάσισε πως το πείραμα απέτυχε. Τα «κλειδιά» επέστρεψαν στο ρετιρέ των γραφείων της ΠΑΕ, όπου από εδώ και στο εξής, μέχρι να μπει η ομάδα στην «Αγιά Σοφιά», θα λαμβάνονται όλες οι σημαντικές αποφάσεις για μεταγραφές, ανανεώσεις, αλλαγές προπονητών και τεχνικών διευθυντών. Αυτό που μετράει τώρα πια, είναι να μην επαναληφθούν τα τραγικά λάθη του 2018, όταν ο «στενός κύκλος» απέτυχε να ενισχύσει την ομάδα η οποία αναζητούσε έναν εξτρέμ και έναν αμυντικό χαφ ενόψει Champions League και απέκτησε τον Γιαννιώτα και τον Άλεφ. Αν το πάθημα έγινε μάθημα, τότε η επιστροφή των «κλειδιών» στο μεγάλο αφεντικό της ΠΑΕ, ήταν η μοναδική εξέλιξη που θα μπορούσε να αλλάξει δραστικά την τύχη της ομάδα. Όχι άμεσα, αλλά τουλάχιστον σε ορίζοντα και με προοπτική «Αγιάς Σοφιάς». 

21+ | Αρμόδιος Ρυθμιστής ΕΕΕΠ | Κίνδυνος εθισμού & απώλειας περιουσίας | Γραμμή βοήθειας ΚΕΘΕΑ: 210 9237777 | Παίξε Υπεύθυνα
* Ισχύουν όροι και προϋποθέσεις