Οι… lovable losers του Μεξικού

Στο μακρινό Μεξικό, εκεί που η Λατινοαμερικάνικη αλητεία συνδυάζεται με τον επαγγελματισμό της Ευρώπης και πάθος αντίστοιχο του βαλκανικού, υπάρχει μία ομάδα για χάρη της οποίας δημιουργήθηκε μία νέα λέξη το 2013 · το ρήμα “cruzazulear”. Μπορεί η Βασιλική Ακαδημία της Ισπανίας να μην την αποδέχεται ως επίσημη λέξη [1] αλλά κάθε Μεξικάνος, πια, τη χρησιμοποιεί, ακόμα κι ας μην ασχολείται με το ποδόσφαιρο. Ο λόγος για την Κρους Ασούλ (Cruz Azul), την ομάδα που –δικαίως– θα μπορούσε να μπει να στο βιβλίο Γκίνες ως το μεγαλύτερο θύμα “bullying” παγκοσμίως.

Η ομάδα

Η ιστορία της Κρους Ασούλ, το όνομα της οποίας σημαίνει Κυανός Σταυρός, ξεκινάει το μακρινό 1927 στην πόλη Jasso της πολιτείας Hidalgo. Ιδρύθηκε από εργάτες της τοπικής τσιμεντοβιομηχανίας, στους οποίους οφείλει κι ένα από τα παρατσούκλια της (los cementeros). Μάλιστα, η τσιμεντοβιομηχανία “Cemento Cruz Azul” είναι ακόμα ο ιδιοκτήτης της ομάδας. Το 1971 άφησε τα πάτρια εδάφη και αναζήτησε την τύχη της στην πρωτεύουσα. Εκεί, βολεύτηκε στο Azteca με την συμπολίτισσα Κλαμπ Αμέρικα, μέχρι να μετακομίσει στο Estadio Azul. Ξαναγύρισε στο Azteca πριν δύο χρόνια, όταν πάρθηκε η απόφαση από τον Δήμο για την κατεδάφιση του Estadio Azul, η οποία όμως ακυρώθηκε ένα χρόνο μετά. Μέχρι τώρα έχει κατακτήσει 7 πρωταθλήματα που την κατατάσσουν ως 4^η ομάδα στη χώρα, ενώ είναι και 2^η στο CONCACAF Champions League με 6 τίτλους. Την τροπαιοθήκη συμπληρώνουν 4 κύπελλα, 1 πρωτάθλημα Β’ Εθνικής, ένα NAFU Leagues Cup και κάποιοι ακόμα εγχώριοι τίτλοι (2x Campeón de Campeones, Supercopa MX, Campeonisimo).

Μάλιστα, ήταν η πρώτη ομάδα από το Μεξικό που κατάφερε να κατακτήσει το tremble (πρωτάθλημα, Kύπελλο και CONCACAF Champions League) το 1969 και μόλις η 3^η στον κόσμο όταν τα κατάφερε. Κι όμως, αυτή η ομάδα που μόνο αποτυχημένη δεν μπορεί να την χαρακτηρίσει κάποιος με τόσες περγαμηνές και ιστορία, μέλος του Big 4 του Μεξικανικού ποδοσφαίρου, έχει καταφέρει να κάνει το όνομά της συνώνυμο της αποτυχίας.

Ο τελικός του 2013

“Cruzazulear”, λοιπόν, σημαίνει να χάνεις εντυπωσιακά την τελευταία στιγμή ή μετά από μία εντυπωσιακή γκάφα. Υπερβολικό θα σκεφτόταν κανείς για μία ομάδα που κατέκτησε το τελευταίο της πρωτάθλημα το 1997. Τι θα έπρεπε να πουν δηλαδή για την Τότεναμ που οι οπαδοί της έχουν να πανηγυρίσουν πρωτάθλημα από το 1961;! Κι όμως, δεν είναι το πόσους τίτλους έχει πάρει αλλά το πόσους έχει χάσει και πώς. Όπως είπαμε πιο πάνω, το ρήμα άρχισε να πρωτοχρησιμοποιείται πριν από 7 χρόνια, μετά από έναν χαμένο τελικό το 2013 απέναντι στη Κλαμπ Αμέρικα, ο οποίος έγινε η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι.

Οι τελικοί στο Μεξικό είναι διπλοί με την ιδιαιτερότητα, πια, ότι δεν ισχύει ο κανόνας των εκτός έδρας γκολ. Αν τα συνολικά γκολ των ομάδων στους δύο τελικούς είναι αθροιστικά ίδια, τότε ακολουθεί παράταση και μετά, αν χρειαστεί, πέναλτι.

Η Κρους Ασούλ, λοιπόν, είναι έτοιμη να κερδίσει το όγδοο πρωτάθλημα 16 χρόνια μετά το τελευταίο της. Στον πρώτο τελικό παίζει εντός έδρας και κερδίζει 1-0. Στον επαναληπτικό παίζει καλύτερα και σε μία αντεπίθεση που βγάζει, οι αμυντικοί της Αμέρικα μπερδεύονται μεταξύ τους και ο ένας γκρεμίζει από πίσω τον επιθετικό της Κρους Ασούλ. Βλέπει την απευθείας κόκκινη μόλις στο 13^ο λεπτό. Οι οπαδοί της αρχίζουν να σιγοψιθυρίζουν “campeones” μεταξύ τους αλλά δεν τολμούν να το πουν δυνατά. Στο 20’ η Κρους Ασούλ βγάζει μία γρήγορη αντεπίθεση από τα δεξιά και ο παίκτης της, μετά από μία κούρσα, καταφέρνει και στέλνει τη μπάλα στα δίχτυα. 0-1 το σκορ και όλα δείχνουν ότι όποιος τους έχει παίξει να πάρουν το πρωτάθλημα θα πάει ταμείο. Στο 40^ο λεπτό η Αμέρικα, παρότι με 10 παίκτες, δημιουργεί τη μοναδική πραγματικά επικίνδυνη φάση υπέρ της στο πρώτο ημίχρονο αλλά ο τερματοφύλακας της Κρους Ασούλ είναι εκεί και θα πει ένα μεγάλο “όχι” στον Ραούλ Χιμένες (ναι, αυτόν που τώρα που παίζει στη Γουλβς).

Το ματς κυλάει όπως θα περίμενε κανείς με την “ατμομηχανή” (la Máquina) να εκμεταλλεύεται την αριθμητική υπεροχή της και να κυριαρχεί στο παιχνίδι. Βγάζει επιθέσεις αλλά είτε από εγωισμό του επιθετικού που δε σπάει τη μπάλα στον αμαρκάριστο συμπαίκτη του είτε από γκίνια που ο αμυντικός της Αμέρικα βγάζει τη μπάλα στη γραμμή, το σκορ παραμένει στο 0-1. Μέχρι το 88’. Τότε, η Αμέρικα κερδίζει ένα κόρνερ και όπως υποψιάζεστε, καταφέρνει να ισοφαρίσει. Το 1-1 είναι όμως ακόμα σκορ που δίνει στην Κρους Ασούλ τον τίτλο αλλά αν έληγε έτσι ο αγώνας, δε θα έγραφα σήμερα αυτό το κείμενο. 90+3’, τελευταία φάση του αγώνα και ξανά κόρνερ για την Κλαμπ Αμέρικα. Ο εκτελεστής είναι ο μόνος παίκτης εκτός της μεγάλης περιοχής. Οι υπόλοιποι 9 συμπαίκτες του περιμένουν τη σέντρα του.

Και κλωτσάει τη μπάλα ψηλά. Η οποία χαμηλώνει λίγα μέτρα πιο δεξιά από το σημείο του πέναλτι όπου περιμένει ο τερματοφύλακας της ομάδας του για να πάρει μία κεφαλιά ψαράκι ανάμεσα σε 3 αμυντικούς της Κρους Ασούλ. Ο αντίπαλος τερματοφύλακας έχει καλά αντανακλαστικά και πηδάει σωστά αλλά λίγο πριν η μπάλα φτάσει στα χέρια του, ο αμυντικός της Κρους Ασούλ κάνει μία προσπάθεια να διώξει τη μπάλα, στέλνοντάς της στα δίχτυα της ομάδας του, πάνω από τα χέρια του τερματοφύλακά του που κοιτάει τη μπάλα να τον προσπερνάει. Πανικός στο γήπεδο και οι οπαδοί της Αμέρικα κάνουν το Azteca να τρέμει με τις φωνές τους.

Χωρίς γκολ και σοβαρή φάση η παράταση και οι ομάδες πάνε στα πέναλτι. Πρώτη εκτελεί η Κρους Ασούλ. Ο παίκτης της σουτάρει τη μπάλα στο κέντρο της εστίας, ο αντίπαλος τερματοφύλακας πηδάει στα δεξιά του αλλά η μπάλα τον βρίσκει στα πόδια και η Κλαμπ Αμέρικα έχει τώρα το προβάδισμα. Πρώτος, από τη μεριά τους, εκτελεί ο Χιμένες και σκοράρει. Ξανάρχεται η σειρά της Κρους Ασουλ. Ο Κάστρο στρώνει τη μπάλα και παίρνει φόρα. Λίγο πριν χτυπήσει τη μπάλα γλιστράει και η μπάλα καταλήξει πάνω από το οριζόντιο δοκάρι. Αυτό ήταν. Η Κρους Ασούλ χάνει ακόμα έναν τίτλο με τρόπο που μόνο αυτή μπορεί να τα καταφέρει.

Οι υπόλοιπες γκέλες

Η πρώτη, ίσως, θεαματική cruzazuleada έγινε κατά την Clausura του 2003. Η Κρους Ασούλ παίζει προκριματικά για την είσοδό της στα play offs με την Τσίβας. Παρότι και οι δύο βρίσκονται στην πρωτεύουσα, δεν έχουν κάποια ιδιαίτερη αντιπαλότητα. Ο πρώτος αγώνας διεξάγεται στο Estadio Azul με την πρωταγωνίστριά μας να κερδίζει με 4-1 χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία. Επαναληπτικός λίγες ημέρες μετά και οι “cementeros” χάνουν με το ίδιο σκορ και αποκλείονται καθώς είχαν χειρότερη κατάταξη στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος.

Από τότε έχει χάσει δύο συνεχόμενους τελικούς CONCACAF Champions League το 2009 και το 2010, με αυτόν του 2010 να είναι πιο επώδυνος γιατί ήρθε από γκολ που δέχτηκε στο 93’. Το 2016, σε αγώνα πρωταθλήματος εναντίον της Κλαμπ Αμέρικα είχε βρεθεί μπροστά στο σκορ με 3-0 αλλά τελικά ηττήθηκε με 3-4, με τα δύο τελευταία γκολ να σημειώνονται από το 90’ και μετά. Συνολικά έχει χάσει σε 10 τελικούς πρωταθλήματος, 1 τελικό Copa Libertadores το 2001, στα πέναλτι, 2 τελικούς κυπέλλου, 1 Campeón de Campeones και 1 τελικό Copa Interamericana.

Guard1anes (Apertura) 2020

Η φετινή Apertura έχει ονομαστεί Guardianes (=οι φύλακες) αφιερωμένη προς όλους εκείνους που βοηθήσανε στην αντιμετώπιση του κορωνοϊού. Φέτος, λοιπόν, η αγαπημένη loser ομάδα Κρους Ασούλ τα πήγε πολύ καλά και προκρίθηκε απευθείας στα προημιτελικά της liguilla, των play offs δηλαδή, του χειμερινού πρωταθλήματος. Έρχεται αντιμέτωπη με την (προσωπική αγαπημένη) Τίγκρες την οποία κερδίζει 1-3 εκτός έδρας. Όλοι φοβούνται ότι θα καταφέρει να “αυτοκτονήσει” στο γήπεδό της, μιας και η Τίγκρες είναι πολύ καλύτερή της. Στον επαναληπτικό βλέπουν τα σουτ των αντιπάλων να μη βρίσκουν στόχο και τελικά το ματς λήγει 0-1. Ήττα μεν, πρόκριση δε.

Πρώτος ημιτελικός εναντίον της Πούμας που δεν έχει εντυπωσιάσει στα προημιτελικά. Η Κρους Ασούλ παίζει τον πρώτο αγώνα στην έδρα της και όλοι νιώθουν ότι φέτος κάτι έχει αλλάξει. Οι γηπεδούχοι ανοίγουν το σκορ μόλις στο 2’ ενώ μέχρι το 13’ προηγούνται με 3-0. Στο δεύτερο ημίχρονο το VAR του ακυρώνει ένα γκολ ως οφσάιντ αλλά δεν πτοούνται. Συνεχίζουν να πιέζουν και στο 90’+5’ σκοράρουν ξανά και νικάνε με το εντυπωσιακό 4-0. Είχα σχολιάσει σε στήλη μετά από εκείνο το ματς ότι ακόμα και οι πιο αισιόδοξοι οπαδοί της Πούμας δεν πίστευαν ότι μπορούν να κάνουν την ανατροπή.

Και έρχεται εχθές το βράδυ ο επαναληπτικός. Η Κρους Ασούλ δε θυμίζει σε τίποτα την ομάδα που παρουσιάστηκε 3 ημέρες πριν. Σαν από σύμπτωση, το σκορ ξανανοίγει στο 2’ αλλά αυτή τη φορά υπέρ της Πούμας. Το ημίχρονο λήγει με το ίδιο σκορ όπως και του πρώτου αγώνα, 3-0 υπέρ των γηπεδούχων. Η Πούμας κάνει ό,τι θέλει στο γήπεδο και έχει κλείσει τους φιλοξενούμενους στο μισό γήπεδο. Αν και δεν μπορώ να το επιβεβαιώσω, πιστεύω πως οι οπαδοί της Κρους Ασούλ νιώθουν σα λουόμενοι σε παραλία που βλέπουν το τσουνάμι να έρχεται κατά πάνω τους. Ξέρουν ότι δεν μπορούν να γλυτώσουν, ξέρουν τη μοίρα τους, το έχουν αποδεχτεί αλλά μία μικρή αχτίδα ελπίδας παραμένει ζωντανή μήπως και γίνει κάποιο θαύμα και το 4^ο γκολ δεν έρθει ποτέ. Ή ίσως η ομάδα τους καταφέρει να σκοράρει.

Το ματς έχει ανάψει για τα καλά, οι τερματοφύλακες (κυρίως των φιλοξενουμένων) κάνουν τη μία απόκρουση μετά την άλλη αλλά το σκορ παραμένει εκεί, στο 3-0. Ώσπου στο 89’ γίνεται μία σέντρα στην περιοχή των φιλοξενουμένων, η άμυνα αδρανεί, ο επιθετικός της Πούμας παίρνει τη μπάλα ένα μέτρο μπροστά από την εστία και από εκεί εκτελεί τον δόλιο Χουράδο. 4-0 λίγα λεπτά πριν λήξει ο αγώνας και η τραγική-ηρωίδα Κρους Ασούλ καταφέρνει να αποκλειστεί πάλι τα τελευταία λεπτά με τη μεγαλύτερη ανατροπή στην ιστορία του Μεξικανικού ποδοσφαίρου, καθώς η Πούμας προκρίνεται γιατί είχε καλύτερη κατάταξη στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος.

Από εχθές έχει κατακλυστεί το twitter με το #cruzazualeada και βιντεάκια με τις αντιδράσεις των οπαδών της ομάδας (έχω παραθέσει link πιο κάτω με έναν από τους “ψύχραιμους”. Βάλτε ήχο, αξίζει.). Πραγματικά δεν ξέρω πώς θα αντιδρούσα αν υποστήριζα αυτήν την ομάδα. Οι χαρές των προηγούμενων δεκαετιών και οι σκόρπιοι τίτλοι των τελευταίων ετών δεν ξέρω αν θα ήταν αρκετά για να με κάνουν να χαμογελάσω μετά από όλες αυτές τις γκέλες. Όχι γιατί η ομάδα δεν είναι καλή ή δεν παίζει ωραία μπάλα αλλά γιατί έχει αναγάγει σε τέχνη τον αποκλεισμό και την ήττα. Αν το “όσο με πληγώνεις τόσο με πωρώνεις” ισχύει για τους φίλους μας της Αμερικανικής Ηπείρου, τότε οι οπαδοί της θα πρέπει να είναι οι πιο φανατικοί και παθιασμένοι παγκοσμίως.

https://twitter.com/RealVannetti/status/1335772843322318849

Στις 10 Δεκεμβρίου θα λάβει χώρα ο πρώτος τελικός ανάμεσα στην Κλαμπ Λεόν και την Πούμας. Όλο το ποδοσφαιρικό Μεξικό θα έχει συντονιστεί για να παρακολουθήσει αυτόν τον αγώνα και τα μικρά παιδιά θα ονειρεύονται πως και αυτά στο μέλλον θα παίξουν σε ένα τέτοιο ματς.

Και σαν τα μικρά παιδιά, το ίδιο θα ονειρεύονται και οι παίκτες της Κρους Ασούλ, οι οποίοι τιμώντας την παράδοση της ομάδας τους, πέταξαν ακόμα μία μεγάλη ευκαιρία για διάκριση με τον πιο απρόσμενο τρόπο, επιβεβαιώνοντας πως δικαίως το “cruzazulear” και τη “cruzazuleada” έχουν γίνει συνώνυμα της  αναπάντεχης αποτυχίας.

[1] Online ισπανικά λεξικά, όπως το spanishdict, την αναγνωρίζουν και η Λατινοαμερικάνικη έκδοση της Larousse έχει ανεβάσει tweet για τη σημασία του συγκεκριμένου λήμματος.